Een jaar na het proteïnedieet

Vandaag is het exact een jaar geleden dat ik officieel opnieuw alles mocht eten na mijn proteïnedieet. Ik evalueerde hier al eens na drie maanden. Het meeste klopt nog wel, maar nu is het tijd voor een iets gedetailleerdere update.

Ik zal maar meteen eerlijk zijn: ja, ik ben opnieuw bijgekomen. Door het proteïnedieet verloor ik 32 kilo, ik schat dat er intussen terug tien kilo bij is. (Ik schat dat, want ik heb al enkele maanden geen fatsoenlijke weegschaal meer, intussen ben ik op zoek naar een analoge, want digitale weegschalen heb ik al genoeg versleten.) Dat geeft nog altijd een dikke twintig kilo die eraf is en daar ben ik blij mee. Vreemd misschien, want ik ben wel bijgekomen (tien kilo op een jaar is natuurlijk niet gezond), maar ik heb de indruk dat mijn gewicht intussen zowat ‘gesetteld’ is en ik hoop/gok dat het, met de zomer in aantocht, weer iets gaat verbeteren. Wil ik die tien kilo er opnieuw af? Nee, toch niet volledig. Ik zat goed in mijn vel toen, maar voelde me niet helemaal mezelf, een beetje speklaag hoort gewoon bij mij, denk ik. Wil ik er terug kilo’s af? Jazeker. Mijn benen zijn te dik, mijn kont is te breed en mijn bh’s worden krap. Maar deze keer wil ik mij minder focussen op die kilo’s, meer op een gezondere levensstijl.

Ik eet anders dan voor mijn dieet, gevarieerder. De cornflakes als ontbijt zijn vervangen door zelfgemaakte granola of zelf baksels zonder boter en suiker. Ik eet minder (slechte) tussendoortjes en we eten minder snel fastfood. Ik leerde intussen pure chocolade eten (ik was een grote fan van melkchocolade, maar intussen zit ik al aan 80 % cacao en kan ik daarmee leven, al blijft melkchocolade natuurlijk geweldig lekker), ik eet minder uit pakjes (ik maak bijvoorbeeld veel tussendoortjes zelf) en minder vlees. Als er op het werk gedeeld wordt, sta ik mezelf nog wel toe daarvan te genieten (en dat is soms iets te vaak) en ik merk (helaas) dat ‘nee’ zeggen tegen lekkere dingen die mij aangeboden worden, mij enorm moeilijk valt. Ik probeer er dan gewoon van te genieten, maar ik merk dat de zoetekauw in mij om meer blijft roepen.

Ik leef ook anders. Vroeger ging ik een tot drie keer per week naar de sportschool en bewoog ik verder amper. Nu beweeg ik dagelijks. Ik heb mijn auto weggedaan (ook vanwege de problemen die ik ermee had) en ga nu met de fiets of de trein naar het werk. Wanneer ik met de fiets ga (wat tijdens die natte winter meer niet dan wel lukte, want ik blijf een regenhater), fiets ik 24 kilometer op een dag. Ga ik met de trein, dan wandel ik minstens een kwartier en fiets ik acht kilometer in totaal. Naar de sportschool ga ik nog altijd, maar dan wel met de fiets (acht kilometer enkele rit). Ik denk dus dat ik het bewegen meer in mijn dagelijks leven heb gekregen. Dat ik het milieu er een plezier mee doe, vind ik een extra voordeel.

Verleidingen blijven komen en, we moeten daar eerlijk in zijn, die zullen er altijd zijn, ofwel van de buitenwereld, ofwel van de snoeper in mij. Eraan weerstaan lukt mij moeilijk en dat gaat een strijd blijven. Mijn zwakheden waren vroeger pasta (kan ik veel te veel van eten), chocolade, koekjes en chips. Die zwakheden zijn dezelfde gebleven, helaas, alleen probeer ik er beter mee om te gaan. Lukt me dat altijd? Nee, zelfs meestal niet. Maar ik ben ook niet van plan opnieuw twintig kilo bij te komen, dat staat vast. De periode na het dieet is helaas de moeilijkste en die is voor de rest van mijn leven, maar stap voor stap ga ik voor verbetering.

[hartje] zijden tofu

Sinds mijn dieet is afgelopen zoek ik naar lekkere tussendoortjes die niet te veel calorieën bevatten. Ik probeerde al heel wat uit, sommige dingen waren heel geslaagd, andere minder. Ik maakte al deze brownies, verving de suiker door stevia of sucralose en de boter door appelmoes of yoghurt in cake, maakte eierkoeken, de koekjes van Mme Zsazsa (alweer met stevia of sucralose), appelflapjes met suikervervanger, deze koekjes … Ik kocht in de winkel ook al eens een pakske om light chocomousse te maken. Mijn vriend vond het wel oké (hij had wel een verkoudheid), mij deed het te hard denken aan de nep-dessert-pakjes van tijdens mijn dieet. Dat komt hier dus niet meer in huis.

Ik ontdekte op het wereldwijde web wel een ander interessant ingrediënt om chocomousse mee te maken: zijden tofu!

Ik las verschillende receptjes en combineerde die tot volgend receptje.

Benodigdheden:
* 400 gram zijden tofu (te koop in de Delhaize bij de vegetarische producten of de natuurwinkel)
* 300 gram pure chocolade
* 60 ml sojamelk
* 2 eetlepels agavestroop
* eventueel vanille(nep)suiker

* Smelt de chocolade met de sojamelk au bain-marie of in de microgolf (de sojamelk zorgt er meteen voor dat de chocolade niet kan aanbranden).
* Giet de zijden tofu af doe alle ingrediënten in de blender.
* Mix en laat minstens een uur opstijven in de koelkast.

De chocomousse is wel vrij zwaar, dus als je een luchtigere mousse wilt, spatel je er best nog twee opgeklopte eiwitten doorheen (heb ik nog niet getest, maar ben het wel tegengekomen in een kookboek, dus dat zal wel werken).

300 gram chocolade is niet supergezond, dus toen ik haar recept zag voor frambozenmousse, wilde ik dat graag testen. Frambozen blijken niet het beste fruit (of je moet de pitjes eruit zeven) en bij mij werd de mousse niet zo vast. Lekker is het wel, maar helaas gaat er (wat mij betreft) niets boven chocolade.

Conclusie: Gerhilde [hartje] zijden tofu (behalve de taalfout dan: bereid med?).

Een terugblik op het proteïnedieet

Sinds Pasen mag ik opnieuw officieel alles eten, sinds een dikke drie maanden dus. Tijd om eens terug te blikken op mijn proteïnedieet.

In totaal ben ik vijf maanden streng aan het diëten geweest (zonder te zondigen, zelfs niet tijdens de feestdagen), dan één maand herintroductie van de verboden etenswaren en nu een dikke drie maanden vrij in wat ik eet.

Wat ik verwacht had, blijkt te kloppen. De tijd na het dieet (het proberen op gewicht te blijven dus) is moeilijker dan het dieet zelf. Tijdens mijn dieet schrok ik ervan hoe ik zo braaf van alle verboden vruchten kon blijven (dat lukte mij bij eerdere dieetpogingen nooit zo lang) en nu schrik ik dat ik dat niet kan blijven volhouden. In dat opzicht werkte het proteïnedieet dus echt wel voor mij. De regels zijn streng en als je zondigt verlies je twee à drie dagen waarin je geen gewicht kwijtraakt. Die dagen wilde ik niet verliezen en het leek mij ook moeilijker om, eens gezondigd, niet meer te zondigen. Ik was bang dat de verleiding te groot zou worden.

Dat heeft zich precies een beetje tegen mij gekeerd. Fase drie (herintroductie van verboden etenswaren) duurt een maand, maar echt streng heb ik mij daar niet aan kunnen houden. Je verliest sowieso geen gewicht meer en toen al bleek de motivatie moeilijk te behouden. Ik heb zeker niet zwaar gezondigd, maar ik kon ook niet meer zo braaf tegen alles nee zeggen. Toen ik dan eindelijk opnieuw alles mocht eten (fase vier dus), wilde ik zo graag alles opnieuw proeven, (vooral?) ook de slechte dingen. Ik deed dat met mondjesmaat en ik ben zeker niet hervallen in mijn oude eetpatronen en -gewoontes, maar niet zondigen (zoals tijdens het dieet) lukt me niet.

Het is vooral ook heel erg uitzoeken hoeveel je nu mag eten. Wanneer heb ik genoeg, wanneer heb ik te veel gegeten? Ik besef ook dat ik opnieuw minder bewust met eten bezig ben. Mijn eetpatroon is echt wel veranderd. Ik eet gevarieerder en gezonder dan vroeger, maar sommige zwakke plekken zijn opnieuw bovengekomen. Koeken bijvoorbeeld (hongertje als ik thuiskom van het werk, snel een koek eten …), stokbrood met kruidenboter tijdens een barbecue, sneller alcohol drinken (al heeft dat laatste ook iets met de overschot van ons feest te maken) … Die koeken probeer ik op te lossen door nog koeken van Xdaylight te eten: ze zijn best wel lekker (en er zijn er zelfs met chocolade) en kunnen eigenlijk geen kwaad. Ze alleen natuurlijk veel te duur voor wat het is. Als ik naar de supermarkt ga, koop ik ook niet zo schandalig veel slechte dingen meer als vroeger, maar iets lekkers zonder enige voedingswaarde belandt meestal toch wel in mijn karretje.

Ben ik blij dat ik het dieet heb gedaan? Zeker! Op die vijf maanden is er 30 kilo afgegaan, dat was me anders nooit gelukt.
Zou ik het dieet aan anderen aanraden? Zeker! Alleen zou ik er nooit voor minder dan vijftien kilo aan beginnen (daarvoor is het te drastisch) en moet het ook echt je ding zijn, anders hou je het niet vol.
Is het dieet een gemakkelijkheidsoplossing? Zeker niet! Zo weinig eten (al heb ik nooit honger gehad) en tegen zowat alles ‘nee’ zeggen is niet iedereen gegeven, dus het wordt je zeker niet in de schoot geworpen. En de moeilijkste tijd is eigenlijk nà je dieet, om je gewicht te behouden …

Fase 3: uit ketose

Vandaag begin ik aan fase 3. Om aan fase 3 te beginnen, moet je op je streefgewicht zijn, want je valt niet meer af tijdens deze fase. Mijn doel was om 34 kilo af te vallen. Het zijn er 32 geworden, maar dat is eigenlijk al meer dan voldoende. Ik heb nu een gezond BMI en dat is voor mij het belangrijkste. Begin februari was ik het dieet beu en had ik voor mezelf al beslist dat ik eind februari sowieso zou stoppen. Niet dat ik alles per se beu was: ik was voornamelijk komkommer beu (nog steeds) en miste vooral het eten van worteltjes. Ik gaf mezelf dus nog een maand om op streefgewicht te geraken en mocht dat binnen die maand niet lukken, dan zou het me te traag gaan (en vond ik het de moeite ook niet, omdat je er echt wel veel voor moet laten).

Op zich ging het me niet te traag: het minste dat ik op één week ben afgevallen is 800 gram – wat nog steeds veel is op zeven dagen. Probleem is vooral geweest dat ik één week was bijgekomen: 600 gram! Ik had eigenlijk niets fout gedaan, dus dat was heel frustrerend. De week nadien viel ik dan wel weer 800 gram af, maar daardoor bleef ik dus eigenlijk twee weken stabiel. Zonder die 600 gram extra had ik dus dichter bij mijn streefgewicht gezeten, maar kom, het is goed zoals het nu is.

Woensdagavond (na het werk) laat ik mij altijd even wegen en deze week zat ik dus nog een dikke twee kilo boven mijn streefgewicht. Donderdagmorgen ging ik met nuchtere maag naar de dokter (om bloed te laten trekken ter controle) en woog ik exact mijn streefgewicht! In dat opzicht ben ik dus wel op streefgewicht en dat is voor mij voldoende. Uiteindelijk woog ik mij vroeger ook ’s morgens en niet na het werk …

Een andere reden waarom ik vandaag aan fase 3 begin, is dat ik gisteren een Italiaanse avond had van mijn middelbare school. Ik kon die niet echt weigeren, want als je tien jaar bent afgestudeerd, mag je gratis gaan eten. (Ik voelde mij wel even heel oud toen ik die mail kreeg, maar soit.) Toen een oude schoolvriendin, die ik in tussentijd veel te weinig heb gezien, dan ook nog vroeg om mee te gaan, kon ik echt niet weigeren. Ik ging voor het minste kwaad: minestrone als voorgerecht, spaghetti all’arrabiata als hoofdgerecht en thee als dessert. Uit ketose zou ik hierdoor sowieso gaan, dus de diëtiste van Xdaylight raadde mij aan om tot de Italiaanse avond wel in fase 2 te blijven, op die Italiaanse avond wel te zondigen (maar zo min mogelijk) en dus wel uit ketose te gaan en dan de dag erna aan fase 3 te beginnen. Fase 3 is heel strikt en dat kan ik dus best zo goed mogelijk volgen. Sinds gisterenavond ben ik dus officieel uit ketose. De minestrone bleek niet zo’n aanslag op mijn dieet (behalve een paar spekjes zat daar eigenlijk niets in dat ik in fase 3 niet mag eten). Ik at er wel een stukje grof stokbrood bij (maar dat mag in fase 3 bijvoorbeeld ook). De pasta all’arrabiata had ik gekozen omdat er geen gehakt inzit (gehakt mag pas in fase 4) en dat vind ik sowieso wel lekker. De pasta mocht natuurlijk niet, maar in de saus zat eigenlijk niets dat ik in fase 3 niet mag eten. Ik nam er wel een heel klein beetje kaas bij, gewoon om dat nog eens te proeven. Kaas mag ook vanaf fase 3, maar dan enkel light eigenlijk. Als dessert nam ik dus een thee en liet braaf de tiramisu en het chocolade-ijs aan mij voorbijgaan, wat wonderbaarlijk vlot ging.

Wat mag ik nu eten in fase 3? Ik eet nog steeds twee proteïnemaaltijden per dag en verder worden nu enkele verboden producten terug ingevoerd. Ik mag vanaf nu alle groenten eten (worteltjes! tomaat (met pitten en vel)! pompoen!) en verder 2 zuivelproducten op een dag (magere yoghurt zonder fruit, of magere kwark of platte kaas zonder fruit, magere melk of lightkaas). Ik mag ook twee sneden brood eten op een dag met 50 gram kippenwit of andere natuurlijke proteïne. De ene natuurlijke proteïnemaaltijd op een dag die ik in fase 2 ook al mocht eten (dus groentjes met kip, kalkoen, vis, quorn, ei …), mag ik nog steeds.

Na twee weken mag ik dan ook af en toe volkorenpasta eten en een extra maaltijd met brood in de plaats van één Xdaylight maaltijd. De vierde week mag ik dan eindelijk opnieuw fruit eten en na die vier weken alles, maar wel gevarieerd en met mate natuurlijk.

Deze morgen ben ik gewoon met mijn Xdaylightontbijt begonnen, seffens ga ik magere yoghurt met een beetje Xdaylightconfituur eten en nadien soep en brood met kippenwit. Voor vanavond ga ik dit kalkoenstoofpotje maken. Ik ben benieuwd! Naar de smaken en of ik honger ga hebben, maar ook naar de weegschaal woensdagavond. De kans bestaat dat je tijdens deze fase namelijk een kilo (of twee) bijkomt, maar meer zou echt niet mogen.

Afvallen en belonen

Wanneer je aan een dieet begint, wil je natuurlijk dat je het volhoudt tot het bittere eind. (Al wil je uiteraard vooral ook dat het je geen moeite kost, helaas zo werkt het niet …) Mijn streefdoel is 34 kilo afvallen (tussenstand: -30,9) en intussen ben ik vier maanden bezig. Op vier maanden tijd een dikke dertig kilo afvallen is natuurlijk geweldig. Eén van de grote voordelen van zo’n proteïnedieet is dat het zo snel gaat, waardoor het gemakkelijk is je motivatie te behouden. Toch wilde ik een soort van buffer inbouwen om mijn motivatie te kunnen bewaren. Ik besloot daarom bij het begin van het dieet om bij elke vijf kilo minder een cadeautje te kopen voor mezelf. Ik begon wel pas bij 7,5 kilo. Na twee weken was ik al 5,5 kilo kwijt en dat vond ik toch heel snel om mezelf al te belonen.

Natuurlijk zorg je best dat die cadeautjes niet etengerelateerd zijn, anders zou je jezelf eerder straffen dan belonen. Behalve als je jezelf op een lekkere salade trakteren ziet als een beloning, maar dat is bij mij vooralsnog niet het geval. Het eerste cadeautje dat ik voor mezelf kocht was een boeket bloemen. ‘Als cadeautje inpakken?’ – ‘Nee, dank u.’ *vreemde blik van de verkoopster* Een cadeautje voor mezelf laten inpakken als cadeautje vond ik er persoonlijk wat over (en vooral ook verspilling). Dat boeket was voor mij echt mijn ‘minzevenenhalvekiloboeket’, elke keer als ik dat boeket zag staan, was ik trots op mezelf en mijn prestatie. Mijn volgende cadeautjes hadden dat effect iets minder, maar toch bleef ik ze nuttig vinden. Zo kocht ik ook parfum voor mezelf, kocht mijn vriend een bloemstukje (hij was mee in de winkel en wilde betalen), nam ik een abonnement op de Flow en kocht ik weer bloemen. Ik geef het grif toe: niet altijd bijster origineel, maar ik hou wel van bloemen in huis. 🙂 Op -32,5 kilo mag ik mezelf dus weer een cadeautje kopen. Alleen ligt dat iets te dicht bij mijn streefdoel, dus denk ik dat ik mezelf op het einde maar gewoon een iets groter cadeau zal geven. Persoonlijk dacht ik nu aan nieuwe beha’s. Daar wacht ik liever mee tot ik echt op mijn streefdoel zit en cadeautjes mogen ook nuttig zijn, niet? Of misschien krijg ik mijn vriend wel overtuigd om me te sponsoren bij mijn streefdoelcadeau?*

* De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat hij mij net een half Touringabonnement cadeau heeft gedaan; wrattenauto, weet je nog? Misschien is dat al wel even genoeg.

Goede voornemens?

Ik maakte dit jaar geen goede voornemens. Niet omdat ik daartegen ben of het nutteloos vind, wel omdat ik mijn goede voornemens eind september al heb gemaakt, namelijk 34 kilo afvallen (tussenstand: -25,5 kilo, nog 8,5 kilo te gaan dus). Dat afvallen wilde ik doen op twee manieren: het volgen van een proteïnedieet (de belangrijkste manier) en voldoende bewegen.

Dat proteïnedieet gaat vlotjes, maar momenteel heb ik problemen met mijn auto (uitleg volgt later), waardoor ik niet altijd tot bij de sportles geraak.

Mijn sportschema:

• dinsdag: oefeningen doen in een infraroodcabine
• woensdag: step aerobics met vriendin S.
• donderdag: step/BBB
• zaterdag: BBB met vriendin E.

Dat lukt niet allemaal elke week, maar als één les per week wegvalt beweeg ik nog altijd voldoende. Door die autoproblemen geraak ik momenteel veel minder op de sportles. Mijn vriend kan mij weleens wegbrengen en komen halen en als ik met een vriendin ga, kan zij mij wel komen halen en terug thuis afzetten, maar mijn vriend wil ik dat niet elke dag vragen en als een vriendin niet gaat sporten, kan ze mij natuurlijk ook niet vervoeren.

De vorige weken ben ik dus niet zo vlot kunnen gaan sporten, dus dacht ik vorige week zondag dat ik evengoed eens kon gaan joggen. Ik kan te voet naar het park, dus zo lang het niet regent (ik ben echt geen fan van regen), kan ik dat vlotjes zelf doen.

Vorige week was echt een meevaller. Ik had al lang niet meer gelopen en wist dat ik er niet te veel van mocht verwachten. Mijn verwachtingen lagen dan ook heel laag, maar het ging eigenlijk vrij vlot. Ik volg bewust geen start-to-run omdat ik in een park ga joggen en dat enkel wil doen wanneer het nog licht is, waardoor dat dus ook enkel in het weekend kan. Dan kan je natuurlijk ook niets opbouwen met start-to-run. Er waren bijna geen lopers, wat mij heel goed meeviel, want die steken mij toch maar allemaal voorbij.

Deze week was ik zelfs nog niet gaan sporten (behalve dan de wandelingen en fietstochtjes om van en naar het werk te geraken, zo zonder auto), dus ging ik deze morgen opnieuw lopen.

Ik denk dat veel andere mensen wel goede voornemens hebben gemaakt, want het was echt opvallend drukker dan vorige week. Ofwel was dat door de feestdagen en het huis feestklaar krijgen belangrijker was dan te gaan joggen, dat kan natuurlijk ook. Alleszins, ik ben vandaag verschillende keren voorbijgestoken, maar vond het niet eens zo erg: ik sport, dat is momenteel het belangrijkste!

Feestmaal!

Mijn feestmaal van deze middag! Gisterenavond is namelijk beslist dat ik (half) in fase 2 zit en dus mag ik ei, kip, quorn … eten. Waarom half in fase 2? Er wordt aangeraden om pas naar fase 2 te gaan wanneer je aan 60 % van je beoogd gewichtsverlies zit. Mijn doel is 34 kilo afvallen, dus 60 % daarvan is 20,4 kilo. Gisteren op de weegschaal zat ik aan 19,6 kilo gewichtsverlies in totaal, dus officieel zit ik nog niet aan die 60 %. Maar! Ik ben mijn middageten (vooral voor op het werk) een beetje beu. Er is zeker genoeg keuze qua maaltijden, maar ik wil iets dat je gemakkelijk mee kan nemen en als gewone maaltijd kan opeten. Voor ’s middags bleef dat bij mij beperkt tot toast met confituur of soep. De soep maakte ik altijd door zelf flauwe soep te maken en dan een pakje toe te voegen, maar ik ben ze intussen beugegeten. De laatste twee weken at ik dus elke middag toast met confituur en ik was bang dat ook beu te geraken. In fase 2 mag ik dus bijvoorbeeld ’s middags een slaatje met wat ei of kip eten (want je mag één shake vervangen door ei of vlees) en dan kan ik nog netjes afwisselen met de toast met confituur.

Vandaar dat ik gisteren aan de diëtiste vroeg of ik al half naar fase 2 mag. Van haar mag ik al volledig naar fase 2, maar ik ben bang dat ik dan minder snel ga afvallen en de andere maaltijden ben ik zeker nog niet beu. Ik ga dus voorlopig fase 1 en fase 2 wat afwisselen.

Vandaag had ik een dagje verlof en dat leek mij dan weer het perfecte moment om eindelijk nog eens een eitje te eten! Ik ben nu tien weken met het proteïnedieet bezig en eet dus al tien weken enkel shakes en wat groentjes. Je kan je waarschijnlijk wel voorstellen dat twee spiegeleieren dan een feestmaal is!

Daarmee is ook bewezen dat mijn maag effectief gekrompen is. Ik was bang dat ik snel terug honger zou hebben na de eitjes, maar nee hoor, geen hongergevoel gehad! Heel fijn. Heb mij op mijn verlofdag dan ook maar ineens beziggehouden met het bakken van kip voor bij de slaatjes voor naar het werk. 150 gram kip mag ik eten, maar kip wordt natuurlijk niet verkocht per 150 gram. Zodoende heb ik veel kleine stukjes kip (op verschillende manieren gekruid) gebakken en die dan per portie in de diepvries gestoken. Ik hoop dat die mij even hard gaan smaken als mijn spiegeleitjes!

Halverwege!

Negen weken geleden begon ik aan een proteïnedieet. Ik ben al langer te dik, maar had nooit voldoende motivatie om een bepaald dieet vol te houden. Ik wilde wel graag magerder zijn, maar vocht er niet voor. Ik heb vanalles geprobeerd (weight watchers, diëtiste …), maar na vechten voor een paar kilo minder verloor ik meestal weer de motivatie en stopte ik met mijn dieet.

In september, tijdens onze vakantie in Firenze, besloot ik er nu echt iets aan te doen. Mijn dokter had mij een paar jaar geleden al een proteïnedieet* voorgesteld, maar dat leek me zo drastisch en ik was bang voor het jojo-effect. Hij heeft mij toen wel alles uitgelegd, maar ik zag dat een beetje als een last resort en besloot het eerst te proberen met een diëtiste. Dat draaide niet helemaal uit zoals gehoopt en tijdens onze laatste vakantie besloot ik om het opnieuw aan te kaarten met mijn dokter. Hij legde goed alle voor- en nadelen uit en ik besloot de sprong te wagen, met in mijn achterhoofd de gedachte: ‘als het me niet bevalt, kan ik er nog altijd mee stoppen’.

De eerste dagen hield ik mijn lichaam goed in de gaten en alles viel eigenlijk heel goed mee. Mijn lichaam reageerde natuurlijk wel op de kleinere hoeveelheid eten, maar paste zich gelukkig snel aan. Je valt ook snel af (na twee weken was ik 5,5 kilo kwijt) en dat motiveert enorm. Het goede aan dit dieet is voor mij dat de regels heel strikt zijn. Momenteel krijg ik geen vetten en geen suikers binnen waardoor mijn lichaam vetten verbrandt (= ketose). Ik mag dan ook enkel de shakes (die je gelukkig wel in veel verschillende vormen en smaken hebt) en enkele groenten eten (worteltjes en pompoen mag bijvoorbeeld niet). De regels zijn duidelijk en als je je niet aan de regels houdt (door bijvoorbeeld een stukje chocolade of drie druiven te eten), stopt je lichaam met de vetverbranding en die komt pas terug op gang na twee dagen. Als je dus één misstap zet, kan je twee dagen aan vetverbranding verliezen en als je gemiddeld twee kilo per week verliest, wil je dat echt niet. Ik toch niet. Bij mijn vorige diëten mocht in principe alles nog en dan kon ik dat ook niet laten. Nu mag het niet en ken ik de consequenties als ik het wel doe en daardoor werkt dit voor mij zo goed.

Momenteel ben ik negen weken bezig en ik ben intussen 18,2 kilo lichter. In totaal wil ik 34 kilo afvallen (dan zit ik terug op mijn gewicht van het zesde middelbaar met een gezond BMI). Op dit moment ben ik dus iets meer dan de helft van wat ik wil verliezen kwijt. Er begint al wat meer vorm in mijn figuur te komen en mensen zien het ook dat ik ben afgevallen, wat natuurlijk fijn is. Je moet er natuurlijk ook veel voor laten, maar dat weegt eigenlijk niet op tegen de voordelen. Ik heb namelijk nog veel energie, heb geen honger, verlies geen spieren en mijn huid blijft elastisch.

Er zijn natuurlijk wel enkele nadelen, zo ben ik bijvoorbeeld een lichte verslaving voor (suikervrije) kauwgom en Ricolakes en Vickskes aan het kweken. Doordat je lichaam in vetverbranding is, kan je adem naar aceton stinken (gelukkig heb ik nog geen klachten gehad) en daarom mag je wel Vickskes snoepen, allen niet per se in de mate dat ik dat doe, vrees ik. Je geniet natuurlijk veel minder van je eten, omdat je regelmatig hetzelfde eet en omdat je ook een kleinere hoeveelheid eet. Het is ook vooral wel een aanslag op je sociaal leven. Ik wil echt niets eten dat ik niet mag, dus ik kan momenteel niet op restaurant bijvoorbeeld. Dat valt natuurlijk wel op te lossen door op café te gaan i.p.v. op restaurant, maar met de feestdagen die eraan komen, is dat toch niet altijd even simpel. Anderzijds krijg ik wel veel steun en verplicht niemand mij dingen te eten die ik niet mag. Het zal natuurlijk ook enkel dit jaar zijn dat ik niet alles kan eten, dus daar heeft iedereen ook wel begrip voor.

Ik moet wel toegeven dat ik uitkijk naar fase 2. Momenteel zit ik namelijk in de strikte eerste fase (en mag ik dus enkel shakes en groenten eten), maar wanneer ik 60 % van die 34 kilo ben afgevallen (20,4 kilo), mag ik naar fase 2. Dan mag ik één shake per dag vervangen door kip, mager vlees of ei. De rest blijft even strikt, maar ik kijk er echt wel naar uit om ’s middags een slaatje met wat kip en/of ei mee naar mijn werk te kunnen nemen. Na fase 2 (als ik mijn 34 kilo ben afgevallen), mag ik naar fase 3, de stabilisatiefase. Die duurt sowieso vier weken en dan mag ik stap voor stap terug alles eten. Die fase is heel belangrijk om het jojo-effect te vermijden. Na fase 3 volgt dan de laatste fase, namelijk fase 4: de rest van mijn leven gezond eten. Ik denk dat dat nog de moeilijkste zal worden, maar eens ik zover ben, denk ik wel dat ik ga willen vechten om op gewicht te blijven (net zoals ik nu blijf vechten om af te vallen).

Nog even te gaan, maar ik heb goeie moed. Deze keer gaat het me lukken!

* Het proteïnedieet is ook gekend als het dieet van Bart De Wever. Dat van mij is van een ander merk (Xdaylight, geen PronoKal), maar de basisideeën zijn dezelfde.