Mijn eerste ballonvaart

Mijn dertigste verjaardag werd er een om nooit te vergeten. Mijn verjaardag zelf spendeerde ik in Disneyland (mijn eerste bezoek ooit) en van mijn vriend kreeg ik een ballonvaart cadeau.

We stegen op vanop de Grote Markt in Sint-Niklaas. Een leuke extra vond ik dat en zo heb je ook een extra referentiepunt. Je ziet hoe snel de luchtballon stijgt (zijn wij nu al boven het stadhuis?) en je ziet waar je vertrokken bent. Er was die dag vrij weinig wind, maar gelukkig regende het niet en zo kon onze ballonvaart meteen vanaf de eerste afspraak doorgaan. Joepie!

Doordat er niet heel veel wind was, kon de wind ons niet verderdrijven. Daardoor gingen we niet zo snel en was de tocht ook niet heel ver. Uiteindelijk landden we in een wei in Waasmunster. Doordat er zo weinig wind was, was de landing ook heel zacht, toch een pluspunt.

Enkele dingen maakten de ballonvaart extra speciaal.
* We zagen een ongeluk vanuit de lucht. Tijdens het stijgen nog, zagen we dat de moeder van mijn vriend aan het vertrekken was om ons te volgen. Ze bleef nogal rechtdoor rijden en plots stond ze tegen de auto voor haar (aan de overkant van de parking). Toen zagen we haar naar haar auto lopen. Ze was blijkbaar klaar om te vertrekken en dacht er plots aan dat ze toch iets moest vragen en stapte snel uit. De auto is dan gebold tot tegen een auto met trekhaak (gelukkig). Het was dus niet snel of erg, maar wel uniek.
* Tijdens onze ballonvaart zagen we twee sportvliegtuigjes die rond ons begonnen te cirkelen. Wel chique om die vliegtuigjes op gelijke hoogte te zien vliegen en volgens de piloot (die al meer dan 3100 vluchten heeft gedaan) waren vliegtuigjes nog nooit zo dichtbij komen vliegen.

Bovenstaande foto’s zijn van mijn vriend en dus voornamelijk van in de luchtballon. De crew die de ballonvaart verzorgde, nam ook foto’s. Van fotograaf Rudi Kockelbergh gebruikte ik de eerste foto van deze blogpost en onderstaande foto. Omdat ik van plan ben toch ooit mijn gezicht te laten zien op deze blog, hier al een preview van mij met champagne in mijn nek (na de ballonvaart word je gedoopt).

Dank voor het unieke verjaardagscadeau!

Cadeau-ideetje voor een moeilijke inslaper

Ik ben nogal een gemakkelijke slaper. Ik val meestal binnen het kwartier in slaap en word niet meer wakker tot de zon schijnt. Een luxe die ik koester. Mijn vriend is ook een goeie slaper, maar inslaap vallen duurt bij hem toch wat langer. Voor wij samen waren, viel hij altijd met muziek in slaap. Onze muzieksmaak komt op dat vlak niet echt overeen en slapen met oortjes of een koptelefoon is niet handig, dus leerde hij zonder muziek in slaap te vallen. Af en toe kwam er toch wat protest van hem dat hij zijn muziek miste om in slaap te vallen en toen zag ik bij Nina een blogpost over Sleepphones. Dat leek me een goeie oplossing.

Het is een hoofdband met ingebouwde boxen, zo dun dat je er geen last van hebt. Ze noemen het zelf dan ook pajamas for your ears. Je kan kiezen voor een draad die achteraan loopt (in je nek dus, zodat die niet echt in de weg ligt) of voor wireless. Ik koos voor dat laatste omdat mijn vriend zich toch af en toe omdraait voor hij in slaap valt en me dat dus handiger leek. De standaardversie is in fleece, maar omdat dat nogal warm is in de zomer koos ik voor de breeze, die is in een dunner stofje.

Ik gaf het cadeau met zijn dertigste verjaardag en hij is er heel blij mee. Hij gebruikt het niet elke dag, maar toch regelmatig. Ik had gedacht dat hij regelmatig van muziek zou wisselen, maar hij kiest ervoor om standaard elke keer met volgende boeddhistische monniken in slaap te vallen.

Blij dat ik die niet hoor, want het zou mij vooral enerveren, denk ik. Hij vind het rustgevend. Geslaagd cadeautje dus!

30, auch

Mijn mooie, lieve jongen

Ik weet het, je zou vandaag liever onder een steen kruipen met een zak chips en een fles whisky, maar ik ben blij dat je het toch een beetje wil vieren. Dertig worden, het is niet leuk, dat snap ik (en dat ik je nu enkele maanden oude zak kan noemen, maakt het er niet beter op), maar je overleeft dat wel.

Dertig jaar en daarvan ben je al een dikke twaalf jaar in mijn leven, ik had het als zeventienjarige niet verwacht. Toen leek dertig ook nog heel ver weg natuurlijk (en dat was het ook). Dankzij de Chiro leerden we elkaar kennen; dat van het grootste relatiebureau van Vlaanderen is niet gelogen, denk ik. Het was geen liefde op het eerste gezicht, bij allebei niet, maar ik geloof daar toch niet in. Op dat vlak zijn we allebei standvastig en dat zorgt ook voor onze stabiele relatie. Ik kan me mijn leven echt niet voorstellen zonder jou. Alles voelt zo natuurlijk, verschillende stappen in ons leven hebben we samen genomen en ook dat voelde telkens zo natuurlijk.

We lijken op elkaar en toch niet. We zijn allebei groot, koppig, nuchter en impulsief. We denken hetzelfde over de toekomst en bouwen er ook samen aan, letterlijk momenteel. Ik ben zo blij dat jij de verbouwingen zo goed aanpakt en dat je zo handig bent, zonder jou zou ik dat niet zien zitten. We bouwen samen aan onze thuis.

Toch zijn we ook heel verschillend: jij bent nogal zwart-wit, ik ben net voor grijs. Jij bent heel sociaal, ik minder. We vullen elkaar mooi aan, vind ik. En ik ben blij dat ik mij soms kan verstoppen achter mijn socialer vriendje.

Op sommige vlakken passen we minder goed bij elkaar misschien (ik ben een zonnekind, jij houdt van de schaduw), maar dan nog vinden we mooie compromissen of laten we de ander gewoon zichzelf zijn. We gunnen elkaar de vrijheid en zijn toch heel hecht. Ik blijf dat geweldig vinden, jaar na jaar.

En dat er nog vele jaren mogen volgen, ik hoop ze allemaal te kunnen vieren met jou.

Ik zie je graag, ik voel je graag.

Je loefje

Hetzelfde

Links van mij, rechts van mijn vriend.

Volgende stap?

Vandaag twaalf jaar een koppel en hopelijk mogen we minstens even oud worden samen. 🙂

Brief aan mijn zestienjarige zelf.

Dag Gerhilde

Hier een brief van je bijna dertigjarige zelf. Wees gerust, de wijsheid heb ik nog niet in pacht, maar ik ken natuurlijk al wel een stukje van je toekomst.

Bovenal wil je nu graag een lief. Omdat je groter bent dan de meeste jongens en omdat je je te dik voelt (ben je niet, je latere ik zal nog jaloers zijn!), ben je bang dat je niet van ’t straat zal geraken. Je beste vriendin is al van ’t straat (zij zal je beste vriendin blijven, uiteraard, zo’n levenslange band breek je niet snel) en je hebt haar een beetje moeten afgeven, maar krijgt voorlopig niets in de plaats. Wees gerust, over een jaar heb je het vriendje waar je zo naar verlangt, die zelfs nog een kop groter is dan jou. En meteen de goeie: hij blijft al zeker twaalf jaar hangen bij jou. Ik kan nog steeds niet in de toekomst kijken, maar die relatie zit goed, dus het zullen nog wel wat meer jaartjes worden. Wees dus niet bang dat het niet zal lukken en geniet van het nu.

Je voelt je niet thuis in je klas. Dat komt ook niet meer, maar na het middelbaar ben je voorgoed van een vaste klas verlost. Doe gewoon voort zoals je bezig bent. Geniet van je vriendinnen en dat komt wel goed.

Je studiekeuze voor na het middelbaar ligt al vast en dat zal de goede blijken. Eindelijk kan je dan alleen focussen op Nederlands en Engels en hoef je geen examens economie enzo meer af te leggen. Het studeren zelf zal niet per se evident zijn. Het eerste jaar zal verschieten zijn, want universiteit is een groot contrast ten opzichte van middelbare school. Maar het lukt (je mag zelfs op kot!) en na je studie zal je een job vinden die je ligt.

Blijf vooral nog even in de Chiro (zo leer je de man van je leven kennen en leer je verder ook veel), blijf enthousiast en geniet! Je zal fouten maken, maar je zal er ook uit leren, dus dat mag.

Met liefs

bijna dertigjarige Gerhilde

 

Deze brief kadert in het project #boostyourpositivity.

Count your blessings #19

lieve collega’s die mij helpen na mijn val * hulp van familie * mijn vriend die de ideale steunverbanden koopt voor mij * Ibuprofen * Netflix als afleiding * mijn vriend die mij verzorgt, al is hij zelf ziekjes

knuffelpoesjes mee in bed (helaas hebben we ook een kat met een benen-/voetenfetisj, die heb ik toch een paar keer moeten verplaatsen) * ons liedje dat plots begint te spelen terwijl ik alleen thuis ben (mijn vriend is de romantische oorzaak) * na dagenlang binnen vertoeven, kunnen gaan eten in een restaurantje vlakbij

barren die al in het toilet hingen (de vorige bewoonster was een oude vrouw) blijken nu heel handig * een verrassingsfeestje voor een dertigste verjaardag

Rocket 88 nog eens zien optreden * omelet * een lieve collega die mij wil vervoeren van en naar het werk * lieve collega’s die mij willen helpen met printjes gaan halen * gaan neuzen in het stadsarchief in het mooie Felixpakhuis

het vinden van plannen van onze gevel in spiegelbeeld (we weten nog niet zeker of dat dan echt onze gevel is of dat onze gevel een kopie is van deze, zeker is wel wie de aannemer was en dat ons huis veel ouder is dan 1937 – wat in de akte stond – namelijk begin 20ste eeuw) * minderen met pijnstilling

Laïs

Als vijftien- à zestienjarige was ik beginnende fan van Laïs. Dat de zangeressen uit dezelfde gemeente komen (een zelfs uit dezelfde straat), zal zeker geholpen hebben. Tot dan toe kende ik enkel de clichénummers (’t Smidje …), maar voor mijn verjaardag kreeg ik van mijn zus ook de eerste cd. ’s Avonds, op mijn zestiende verjaardag, gingen we naar een concert van hen, op het marktplein van onze gemeente.

Ik genoot van het optreden, maar was vooral onder de indruk van één nummer: 7 steken. Ik zat namelijk op dat moment op het toilet achter de tent, in zo’n chemisch toilet. Beeld je even in dat je zestien bent en hen volgend nummer live hoort zingen in een galmende dixie.

Intussen zag ik hen nog enkele keren optreden (in het lokale jeugdhuis, op een avond van Amnesty International op de Groenplaats …) en zet ik hun muziek regelmatig op. Vijf jaar geleden nam ik ook een slecht interview af van Annelies naar aanleiding van hun cd LaïsLenski. Ik ben geen megafan, maar zie en hoor hen wel graag bezig.

Toen mijn vriend mij een vervroegd verjaardagscadeau gaf (tickets voor hun optreden in de AB van komende donderdag), was ik heel content. Ze spelen daar hun volledige eerste cd. Die cd kan mijn vriend ook bekoren, van hun latere werk is hij niet zo’n fan. Toen bleek dat we een dubbele boeking hadden (huwelijk), viel het even tegen, maar toen ontdekten we de try-out voor hun concert in hun (en dus mijn, ja) hometown.

Al was het op een maandag, ik heb er echt van genoten. Het was een try-out en dus niet perfect, maar dat maakte het eigenlijk net plezanter. Eerst speelden ze hun volledige eerste cd (ook echt in de volgorde van de cd, wat soms vreemde overgangen gaf), na de pauze enkele covers en latere eigen nummers. Waaronder dit.

Ik vind het vooral een leuk nummer, mijn vriend vindt het iets minder fijn als ik het meezing. 🙂

Het was een geslaagde avond. Met dank aan mijn vriend voor het idee!

 

Liebster!

Kelly van KellyJade nomineerde mij voor een Liebster Award. Dankjewel daarvoor, Kelly!

De regels

 

11 feitjes over mij

1. Ik ben een grote (1m83), dat heeft voor- en nadelen, maar ik zie vooral de voordelen. Toch sinds ik een grote vriend (2m03) heb gevonden.

2. Ik eet m&m’s (liefst met pindanoten) meestal op kleur.

3. Ik leerde mijn vriend kennen dankzij het grootste relatiebureau van Vlaanderen: de Chiro.

4. Ik ben een bezige bij, maar kan ook geweldig goed lui zijn.

5. Ik ben een moeilijke eter. Dank aan lilith om een lans te breken voor de moeilijke eter.

6. Ik kan af en toe geweldige onzin verkopen, maar besef dat pas als de woorden al uit mijn mond zijn en het dus te laat is.

7. Mijn ouders zijn (waren) allebei leerkracht. Ook dat heeft voor- en nadelen. 🙂

8. Ik ben bewust geen leerkracht geworden, maar heb toch met onderwijs te maken en hanteer een rode pen op het werk. Ik werk namelijk als redactieassistente bij een educatieve uitgeverij.

9. Ik heb naam die je niet vaak hoort. Dat is soms vervelend (mensen noemen mij vaak Gerlinde of schrijven Gerilde, ik moet ook altijd mijn naam spellen), maar niet de grootste ramp. Toch ben ik er blij mee; ik vind dat die naam goed bij mij past: een beetje ouderwets, maar toch uniek.

10. Ik doe de dingen graag anders, maar wil tegelijkertijd toch niet te hard opvallen.

11. Mijn vriend en ik hebben ieder een kat. Jip is de mijne, Hobbes de zijne. Mensen die ons kennen, weten waarom. 🙂

 

11 vragen die mij gesteld werden

1. Heb je een droom die je al meermaals hebt gedroomd en je je nog herinnert? Zo ja, welke?

Als kind zag ik The Gremlins net iets te jong, waardoor ik daar toch een paar maanden regelmatig een nachtmerrie over had. Dat is gelukkig wel gestopt na die enkele maanden. Echt een oude film trouwens, als ik die trailer terugzie. 🙂

2. Welk optreden/toneel/film/cabaret was het beste dat je tot nu toe hebt gezien?

Moeilijk, wegens te veel keuze, maar ik doe een poging. Optreden: dEUS op Werchter 2002. Herinner je je de clip nog van Nothing really ends, met de dolfijnen? Op Werchter toonden ze tijdens dat nummer een ander filmpje met een dolfijn die door een hoepel moest/wilde springen, maar dat lukte niet (dat springen, he). Toen het na de vierde keer ofzo wel lukte, hoorde je een ‘Ooooh’ over heel de wei. Kippenvel. Toneel: een stuk dat ik in theater De Zuidpool heb gezien, in 2008 of 2009. De titel ken ik niet meer, maar het thema was nogal stevig en herkenbaar en dat kwam aan op dat moment. Film: ik blijf fan van Fight Club, omdat er zoveel meer inzit dan je op het eerste moment ziet. Verder ook fan van Eternal Sunshine of the Spotless Mind, omdat het verhaal mij zo kon meevoeren, iets wat ik niet gemakkelijk voorheb. Cabaret: Michael Van Peel overleeft 2012 & 2013, dat zal een jaarlijkse traditie worden, denk ik. 🙂

3. Zonder welke muziek kan jij niet leven?

Moeilijk, want muziek hang zo af van sferen en buien. Om in de zetel te hangen: Live en R.E.M., om op te fietsen: Stromae, om mee te zingen: Kommil foo en Lais, automuziek op vakantie: CPeX …

4. Welke kleur overheerst in jouw kleerkast en is dat bewust?

Blauw! Ik ben vooral fan van kobaltblauw, maar heb veel verschillende tinten (donker)blauw in mijn kleerkast. Is dat bewust? Ja en nee, ik ben een wintertype, dus die kleur staat mij ook gewoon goed.

5. Welk seizoen is jouw favoriete seizoen en waarom?

Hoewel de meeste seizoenen mij wel kunnen bekoren (behalve als het heelder dagen regent), ben ik vooral fan van de zomer. Misschien omdat ik in de zomer ben geboren? De zon heeft alleszins een geweldig effect op mij, ik word er instant goedgezind van. Maar té warm is ook niet goed voor mij, hoor, geen strandvakanties hier alleszins.

6. Heb jij een vast ochtendritueel? Wat houdt dat dan in?

Niets speciaals, nee. Behalve dan misschien mijn mails en Bloglovin’ checken voor ik vertrek, wat eigenlijk kostbare bedtijd inneemt …

7. Welke sport doe je of zou je graag willen doen?

Ik fiets en wandel veel (ik ga vaak met de fiets naar het werk en mijn vriend traint voor de Dodentocht, ik ga niet meedoen, maar train wel mee) en woensdag is mijn vaste avond step aerobics. BBB zou wel nuttig zijn, maar lukt niet vaak.

8. Heb jij al één van de 7 wereldwonderen gezien? Zoja, welk(e)? Zo neen, welk zou je het liefst willen zien? (indien je twijfelt, hier (klik) vind je de lijst!)

Dank voor de link. 🙂 Jawel, het colosseum, op eindejaarsreis. Voorlopig wil ik vooral Europa zien, dus een volgend wereldwonder staat niet meteen op de lijst, maar misschien ooit, wie weet.

9. Heb je zussen of broers?

Ik heb een broer en twee zussen, allemaal ouder. Ik ben dus het verwend nest, ja.

10. Wat is het meest gekoesterde juweel dat je bezit? Foto?

Toch wel de oorbellen die ik kreeg van mijn vriend. Hij liet ze speciaal maken voor mijn (21ste?) verjaardag, met het oude Chirologo (we zijn dan ook een Chirokoppel). Of anders het setje dat ik zelf maakte voor ons feest. In de stijl van deze, met een stempel die we kochten op citytrip in Parijs.

11. Favoriete plaats in het huis? Foto?

Mijn atelier, al is die net iets minder aantrekkelijk sinds Jip zijn kattenbak daar staat (en gebruikt wordt). Geen foto, nee, veel te rommelig.

11 vragen voor de volgenden

1. Heb je huisdieren?

2. Heb je een tatoeage? Zou je er ooit een willen laten zetten?

3. Wat is je mooiste herinnering?

4. Wat is je lievelingseten?

5. Wat is je grootste droom?

6. Wat is je favoriete quote?

7. Wie is je favoriete acteur?

8. Wie is de liefste van de hele wereld?

9. Hoe zou je jezelf omschrijven?

10. Wat was je laatste reisbestemming?

11. Probeer je ecologisch te leven? Zoja, hoe?

Wie mag al deze fijne vragen beantwoorden? Ik nomineer graag:

Iris – een roosje in een doosje – flowersandfeathers – juffrouw groen – Mademoiselle Fresita – Petrol and Mint – *Juffertje in het Groen*

(Ik kan wel tellen tot 11, hoor, ik volg blijkbaar gewoon nogal veel blogs met meer dan 200 volgers …)

Mijn vijf van de jaren 90

Verschillende bloggers zag ik al hun lijstje (of zoals in haar geval, lijstjes) delen met hun vijf van de jaren 90. Ik voeg mijn lijstje graag toe, al ben ik misschien wat jong. Ik ben geboren in 1985 en was dus nog niet uitgepuberd in 1999. Sommige nummers kies ik dan ook voor herinneringen van in de jaren 2000 …

Count your blessings #3

happy hour in de drankenautomaat in de sportclub en dus een extra fles rode Aquarius krijgen * twee boeken die dringend in druk moeten ook effectief in druk krijgen * een avond die beter meevalt dan verwacht * enkele dagen te vroeg uit eten gaan voor ‘ons elf jaar samen’ in het eerste restaurant waar we ooit fatsoenlijk zijn gaan eten *

dat etentje betalen met een cadeau voor ons tienjarig samenzijn (mercikes Y&E) * zonnestralen op mijn gezicht * last minute afspreken met een vriendin om mijn nichtje te horen zingen * gezellig iets gaan drinken (en lekkere taart eten) in ZUM * de was buiten kunnen laten drogen

* Count your blessings is een initiatief van Anki van Zilverblauw *

Ik geef nog steeds enkele paren oorbellen weg, meedoen kan hier en hier.