Een terugblik op het proteïnedieet

Sinds Pasen mag ik opnieuw officieel alles eten, sinds een dikke drie maanden dus. Tijd om eens terug te blikken op mijn proteïnedieet.

In totaal ben ik vijf maanden streng aan het diëten geweest (zonder te zondigen, zelfs niet tijdens de feestdagen), dan één maand herintroductie van de verboden etenswaren en nu een dikke drie maanden vrij in wat ik eet.

Wat ik verwacht had, blijkt te kloppen. De tijd na het dieet (het proberen op gewicht te blijven dus) is moeilijker dan het dieet zelf. Tijdens mijn dieet schrok ik ervan hoe ik zo braaf van alle verboden vruchten kon blijven (dat lukte mij bij eerdere dieetpogingen nooit zo lang) en nu schrik ik dat ik dat niet kan blijven volhouden. In dat opzicht werkte het proteïnedieet dus echt wel voor mij. De regels zijn streng en als je zondigt verlies je twee à drie dagen waarin je geen gewicht kwijtraakt. Die dagen wilde ik niet verliezen en het leek mij ook moeilijker om, eens gezondigd, niet meer te zondigen. Ik was bang dat de verleiding te groot zou worden.

Dat heeft zich precies een beetje tegen mij gekeerd. Fase drie (herintroductie van verboden etenswaren) duurt een maand, maar echt streng heb ik mij daar niet aan kunnen houden. Je verliest sowieso geen gewicht meer en toen al bleek de motivatie moeilijk te behouden. Ik heb zeker niet zwaar gezondigd, maar ik kon ook niet meer zo braaf tegen alles nee zeggen. Toen ik dan eindelijk opnieuw alles mocht eten (fase vier dus), wilde ik zo graag alles opnieuw proeven, (vooral?) ook de slechte dingen. Ik deed dat met mondjesmaat en ik ben zeker niet hervallen in mijn oude eetpatronen en -gewoontes, maar niet zondigen (zoals tijdens het dieet) lukt me niet.

Het is vooral ook heel erg uitzoeken hoeveel je nu mag eten. Wanneer heb ik genoeg, wanneer heb ik te veel gegeten? Ik besef ook dat ik opnieuw minder bewust met eten bezig ben. Mijn eetpatroon is echt wel veranderd. Ik eet gevarieerder en gezonder dan vroeger, maar sommige zwakke plekken zijn opnieuw bovengekomen. Koeken bijvoorbeeld (hongertje als ik thuiskom van het werk, snel een koek eten …), stokbrood met kruidenboter tijdens een barbecue, sneller alcohol drinken (al heeft dat laatste ook iets met de overschot van ons feest te maken) … Die koeken probeer ik op te lossen door nog koeken van Xdaylight te eten: ze zijn best wel lekker (en er zijn er zelfs met chocolade) en kunnen eigenlijk geen kwaad. Ze alleen natuurlijk veel te duur voor wat het is. Als ik naar de supermarkt ga, koop ik ook niet zo schandalig veel slechte dingen meer als vroeger, maar iets lekkers zonder enige voedingswaarde belandt meestal toch wel in mijn karretje.

Ben ik blij dat ik het dieet heb gedaan? Zeker! Op die vijf maanden is er 30 kilo afgegaan, dat was me anders nooit gelukt.
Zou ik het dieet aan anderen aanraden? Zeker! Alleen zou ik er nooit voor minder dan vijftien kilo aan beginnen (daarvoor is het te drastisch) en moet het ook echt je ding zijn, anders hou je het niet vol.
Is het dieet een gemakkelijkheidsoplossing? Zeker niet! Zo weinig eten (al heb ik nooit honger gehad) en tegen zowat alles ‘nee’ zeggen is niet iedereen gegeven, dus het wordt je zeker niet in de schoot geworpen. En de moeilijkste tijd is eigenlijk nà je dieet, om je gewicht te behouden …

Fase 3: uit ketose

Vandaag begin ik aan fase 3. Om aan fase 3 te beginnen, moet je op je streefgewicht zijn, want je valt niet meer af tijdens deze fase. Mijn doel was om 34 kilo af te vallen. Het zijn er 32 geworden, maar dat is eigenlijk al meer dan voldoende. Ik heb nu een gezond BMI en dat is voor mij het belangrijkste. Begin februari was ik het dieet beu en had ik voor mezelf al beslist dat ik eind februari sowieso zou stoppen. Niet dat ik alles per se beu was: ik was voornamelijk komkommer beu (nog steeds) en miste vooral het eten van worteltjes. Ik gaf mezelf dus nog een maand om op streefgewicht te geraken en mocht dat binnen die maand niet lukken, dan zou het me te traag gaan (en vond ik het de moeite ook niet, omdat je er echt wel veel voor moet laten).

Op zich ging het me niet te traag: het minste dat ik op één week ben afgevallen is 800 gram – wat nog steeds veel is op zeven dagen. Probleem is vooral geweest dat ik één week was bijgekomen: 600 gram! Ik had eigenlijk niets fout gedaan, dus dat was heel frustrerend. De week nadien viel ik dan wel weer 800 gram af, maar daardoor bleef ik dus eigenlijk twee weken stabiel. Zonder die 600 gram extra had ik dus dichter bij mijn streefgewicht gezeten, maar kom, het is goed zoals het nu is.

Woensdagavond (na het werk) laat ik mij altijd even wegen en deze week zat ik dus nog een dikke twee kilo boven mijn streefgewicht. Donderdagmorgen ging ik met nuchtere maag naar de dokter (om bloed te laten trekken ter controle) en woog ik exact mijn streefgewicht! In dat opzicht ben ik dus wel op streefgewicht en dat is voor mij voldoende. Uiteindelijk woog ik mij vroeger ook ’s morgens en niet na het werk …

Een andere reden waarom ik vandaag aan fase 3 begin, is dat ik gisteren een Italiaanse avond had van mijn middelbare school. Ik kon die niet echt weigeren, want als je tien jaar bent afgestudeerd, mag je gratis gaan eten. (Ik voelde mij wel even heel oud toen ik die mail kreeg, maar soit.) Toen een oude schoolvriendin, die ik in tussentijd veel te weinig heb gezien, dan ook nog vroeg om mee te gaan, kon ik echt niet weigeren. Ik ging voor het minste kwaad: minestrone als voorgerecht, spaghetti all’arrabiata als hoofdgerecht en thee als dessert. Uit ketose zou ik hierdoor sowieso gaan, dus de diëtiste van Xdaylight raadde mij aan om tot de Italiaanse avond wel in fase 2 te blijven, op die Italiaanse avond wel te zondigen (maar zo min mogelijk) en dus wel uit ketose te gaan en dan de dag erna aan fase 3 te beginnen. Fase 3 is heel strikt en dat kan ik dus best zo goed mogelijk volgen. Sinds gisterenavond ben ik dus officieel uit ketose. De minestrone bleek niet zo’n aanslag op mijn dieet (behalve een paar spekjes zat daar eigenlijk niets in dat ik in fase 3 niet mag eten). Ik at er wel een stukje grof stokbrood bij (maar dat mag in fase 3 bijvoorbeeld ook). De pasta all’arrabiata had ik gekozen omdat er geen gehakt inzit (gehakt mag pas in fase 4) en dat vind ik sowieso wel lekker. De pasta mocht natuurlijk niet, maar in de saus zat eigenlijk niets dat ik in fase 3 niet mag eten. Ik nam er wel een heel klein beetje kaas bij, gewoon om dat nog eens te proeven. Kaas mag ook vanaf fase 3, maar dan enkel light eigenlijk. Als dessert nam ik dus een thee en liet braaf de tiramisu en het chocolade-ijs aan mij voorbijgaan, wat wonderbaarlijk vlot ging.

Wat mag ik nu eten in fase 3? Ik eet nog steeds twee proteïnemaaltijden per dag en verder worden nu enkele verboden producten terug ingevoerd. Ik mag vanaf nu alle groenten eten (worteltjes! tomaat (met pitten en vel)! pompoen!) en verder 2 zuivelproducten op een dag (magere yoghurt zonder fruit, of magere kwark of platte kaas zonder fruit, magere melk of lightkaas). Ik mag ook twee sneden brood eten op een dag met 50 gram kippenwit of andere natuurlijke proteïne. De ene natuurlijke proteïnemaaltijd op een dag die ik in fase 2 ook al mocht eten (dus groentjes met kip, kalkoen, vis, quorn, ei …), mag ik nog steeds.

Na twee weken mag ik dan ook af en toe volkorenpasta eten en een extra maaltijd met brood in de plaats van één Xdaylight maaltijd. De vierde week mag ik dan eindelijk opnieuw fruit eten en na die vier weken alles, maar wel gevarieerd en met mate natuurlijk.

Deze morgen ben ik gewoon met mijn Xdaylightontbijt begonnen, seffens ga ik magere yoghurt met een beetje Xdaylightconfituur eten en nadien soep en brood met kippenwit. Voor vanavond ga ik dit kalkoenstoofpotje maken. Ik ben benieuwd! Naar de smaken en of ik honger ga hebben, maar ook naar de weegschaal woensdagavond. De kans bestaat dat je tijdens deze fase namelijk een kilo (of twee) bijkomt, maar meer zou echt niet mogen.

Afvallen en belonen

Wanneer je aan een dieet begint, wil je natuurlijk dat je het volhoudt tot het bittere eind. (Al wil je uiteraard vooral ook dat het je geen moeite kost, helaas zo werkt het niet …) Mijn streefdoel is 34 kilo afvallen (tussenstand: -30,9) en intussen ben ik vier maanden bezig. Op vier maanden tijd een dikke dertig kilo afvallen is natuurlijk geweldig. Eén van de grote voordelen van zo’n proteïnedieet is dat het zo snel gaat, waardoor het gemakkelijk is je motivatie te behouden. Toch wilde ik een soort van buffer inbouwen om mijn motivatie te kunnen bewaren. Ik besloot daarom bij het begin van het dieet om bij elke vijf kilo minder een cadeautje te kopen voor mezelf. Ik begon wel pas bij 7,5 kilo. Na twee weken was ik al 5,5 kilo kwijt en dat vond ik toch heel snel om mezelf al te belonen.

Natuurlijk zorg je best dat die cadeautjes niet etengerelateerd zijn, anders zou je jezelf eerder straffen dan belonen. Behalve als je jezelf op een lekkere salade trakteren ziet als een beloning, maar dat is bij mij vooralsnog niet het geval. Het eerste cadeautje dat ik voor mezelf kocht was een boeket bloemen. ‘Als cadeautje inpakken?’ – ‘Nee, dank u.’ *vreemde blik van de verkoopster* Een cadeautje voor mezelf laten inpakken als cadeautje vond ik er persoonlijk wat over (en vooral ook verspilling). Dat boeket was voor mij echt mijn ‘minzevenenhalvekiloboeket’, elke keer als ik dat boeket zag staan, was ik trots op mezelf en mijn prestatie. Mijn volgende cadeautjes hadden dat effect iets minder, maar toch bleef ik ze nuttig vinden. Zo kocht ik ook parfum voor mezelf, kocht mijn vriend een bloemstukje (hij was mee in de winkel en wilde betalen), nam ik een abonnement op de Flow en kocht ik weer bloemen. Ik geef het grif toe: niet altijd bijster origineel, maar ik hou wel van bloemen in huis. 🙂 Op -32,5 kilo mag ik mezelf dus weer een cadeautje kopen. Alleen ligt dat iets te dicht bij mijn streefdoel, dus denk ik dat ik mezelf op het einde maar gewoon een iets groter cadeau zal geven. Persoonlijk dacht ik nu aan nieuwe beha’s. Daar wacht ik liever mee tot ik echt op mijn streefdoel zit en cadeautjes mogen ook nuttig zijn, niet? Of misschien krijg ik mijn vriend wel overtuigd om me te sponsoren bij mijn streefdoelcadeau?*

* De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat hij mij net een half Touringabonnement cadeau heeft gedaan; wrattenauto, weet je nog? Misschien is dat al wel even genoeg.

Goede voornemens?

Ik maakte dit jaar geen goede voornemens. Niet omdat ik daartegen ben of het nutteloos vind, wel omdat ik mijn goede voornemens eind september al heb gemaakt, namelijk 34 kilo afvallen (tussenstand: -25,5 kilo, nog 8,5 kilo te gaan dus). Dat afvallen wilde ik doen op twee manieren: het volgen van een proteïnedieet (de belangrijkste manier) en voldoende bewegen.

Dat proteïnedieet gaat vlotjes, maar momenteel heb ik problemen met mijn auto (uitleg volgt later), waardoor ik niet altijd tot bij de sportles geraak.

Mijn sportschema:

• dinsdag: oefeningen doen in een infraroodcabine
• woensdag: step aerobics met vriendin S.
• donderdag: step/BBB
• zaterdag: BBB met vriendin E.

Dat lukt niet allemaal elke week, maar als één les per week wegvalt beweeg ik nog altijd voldoende. Door die autoproblemen geraak ik momenteel veel minder op de sportles. Mijn vriend kan mij weleens wegbrengen en komen halen en als ik met een vriendin ga, kan zij mij wel komen halen en terug thuis afzetten, maar mijn vriend wil ik dat niet elke dag vragen en als een vriendin niet gaat sporten, kan ze mij natuurlijk ook niet vervoeren.

De vorige weken ben ik dus niet zo vlot kunnen gaan sporten, dus dacht ik vorige week zondag dat ik evengoed eens kon gaan joggen. Ik kan te voet naar het park, dus zo lang het niet regent (ik ben echt geen fan van regen), kan ik dat vlotjes zelf doen.

Vorige week was echt een meevaller. Ik had al lang niet meer gelopen en wist dat ik er niet te veel van mocht verwachten. Mijn verwachtingen lagen dan ook heel laag, maar het ging eigenlijk vrij vlot. Ik volg bewust geen start-to-run omdat ik in een park ga joggen en dat enkel wil doen wanneer het nog licht is, waardoor dat dus ook enkel in het weekend kan. Dan kan je natuurlijk ook niets opbouwen met start-to-run. Er waren bijna geen lopers, wat mij heel goed meeviel, want die steken mij toch maar allemaal voorbij.

Deze week was ik zelfs nog niet gaan sporten (behalve dan de wandelingen en fietstochtjes om van en naar het werk te geraken, zo zonder auto), dus ging ik deze morgen opnieuw lopen.

Ik denk dat veel andere mensen wel goede voornemens hebben gemaakt, want het was echt opvallend drukker dan vorige week. Ofwel was dat door de feestdagen en het huis feestklaar krijgen belangrijker was dan te gaan joggen, dat kan natuurlijk ook. Alleszins, ik ben vandaag verschillende keren voorbijgestoken, maar vond het niet eens zo erg: ik sport, dat is momenteel het belangrijkste!