Count your blessings #50 + kattenbonus

lekkere penne arrabiata in De Arme Duivel * een avondje lachen met Begijn Le Bleu * met enkele mensen van de leesclub naar de voorstelling van Bezonken rood gaan (het is ook het volgende boek dat we gaan lezen) * met de broer gaan eten in de Stanny * op een thuismatch blijken te zitten van Dubbelbloed van Merdan Taplak (de reacties van de familieleden bij foto’s en filmpjes maakten het af) * een gezellige double date * over de 5000 kilometer gaan met mijn elektrische fiets

lekker brunchen met (ex-)collega’s * foto’s van mijn vriend zijn verjaardag zien (dank je Yves) en zo blij zijn dat het raar is om hem met een sigaret in de mond te zien (hij is gestopt in juli en houdt het goed vol, joepie!) * mijn fietsmaatje tegen wie ik dagelijks mijn verhaal kan en mag doen * een gezellig personeelsfeest (met sneeuwmachine en vuurkorven) * vriendin D. die gezellig helpt mijn was op te plooien * pannenkoekentaart in Bar’rique * een leuk familiefeest * de vijftigste editie van deze rubriek

Kattenbonus!

De vijftigste editie verdient een extraatje en net als bij de veertigste editie vier ik dat graag met een kattenbonus, in navolging van Olga van Team Confetti. Opgelet, kattenoverload!

Three Things Tag

Meisje van Nummer44 wierp mij een stokje toe dat ik met veel plezier gevangen heb: de Three Things Tag. Hierbij mijn overzichtje met mijn drieledige antwoorden.

Drie dingen in mijn handtas
Mijn portemonnee, mijn sleutels en mijn agenda.

Drie dingen op mijn bureau
Momenteel heb ik thuis geen bureau (verbouwingen en wonen op een kleine oppervlakte), maar op het werk: mijn computer, een doos tissues en een pennendoos.

Drie favoriete meubels thuis
Onze nieuwe oude zetel, ons bed (dat ik momenteel ook vaak als zetel gebruik, kleine oppervlakte, jawel) en onze barkrukken aan de hoge tafel in de keuken.

Drie favoriete fruitsoorten
Aardbeien, bosvruchten en nectarines. Al eet ik meestal appelen. 🙂

Drie blogs die ik dagelijks bezoek
A Beautiful Mess, Team Confetti en de groene meisjes, want zij bloggen (ongeveer) dagelijks.

Drie liedjes die ik niet uit mijn hoofd krijg
Om niemand te pesten met oorwurmen, ga ik hiervoor passen.

Drie dingen waar ik op dit moment aan denk
Dat ik hoop dat mijn laptop nog even wil blijven werken (tot na de ergste verbouwingen liefst, maar hij sputtert wat tegen de laatste tijd), dat Hobbes zo schattig tegen mijn been ligt te slapen en een antwoord dat ik op de vorige vraag probeer te verzinnen.

Drie bloggers met een leuke persoonlijkheid
Voor zover is dat online kan beoordelen: Kathleen van Verbeelding, Kelly van Ma vie en vert en Evi van Evi schrijft (haar kende ik al voor ik begon te bloggen).

Drie favoriete sporten
Fietsen, wandelen en step aerobics (gegeven door de juiste lesgeefster).

Drie dingen waar ik gelukkig van word
Mijn vriend, mijn katten, mijn vriend(inn)en, al zijn dat geen van alle dingen, strictly speaking.

Drie favoriete quotes
What doesn’t kill you, makes you stronger.
Carpe diem.
… (Check mijn Pinterestbord.)

Drie vakantiebestemmingen
Waar ik geweest ben: Kroatië, Italië en Frankrijk. Waar ik nog naartoe wil: de Scandinavische landen en Italië en Frankrijk – opnieuw, ja, altijd goed die landen en nog zo veel te zien daar.

Drie dingen die ik dit jaar nog wil doen
Nog veel fietsen, de vloer van de zolder opschuren, gaan brunchen.

Drie bloggers die het stokje toegeworpen krijgen
Renilde, Sabine en Sofie.

Count your blessings #40 + kattenbonus

nog een paar dagen goed weer tijdens onze vakantie * de katten die best flink zijn, ondanks al dat getimmer in/op/tegen het huis * mijn vriend die de werken zo goed opvolgt, net als het contact met de buren * een leuk cadeautje vinden op de rommelmarkt (de stofallergie die opspeelt, nemen we er gewoon bij) * een kijkje nemen in de tuin van de kathedraal met Open Monumentendag * vrienden die ons daarvoor uitnodigen (zelf lukt het me meestal niet om zulke dingen te plannen, maar ik doe dat wel graag)

lekker Thais gaan eten * onmiddellijk merken dat de isolatie van de zijgevel effect heeft * op bezoek gaan bij een ex-klasgenootje * lekker eten voorgeschoteld krijgen * bijbabbelen * een nieuwe serie ontdekken op Netflix (Rita)

Kattenbonus

Olga geeft bij haar Confetti soap vaak een kattenbonus en ik vind dat zo leuk! Normaal gezien heb ik niet genoeg foto’s voor een kattenbonus, maar omdat we net (thuisblijf)vakantie hebben gehad nu eens wel. En de 40ste editie van Count your blessings mag extra speciaal zijn, he!  Opgepast: overload aan kattenfoto’s!

DIY totes beschilderen

Ik werkte nog aan een derde DIY-project voor mijn 30-voor-30-lijstje: totes beschilderen.

Ik gebruikte deze en deze pin als inspiratie, maar deed er toch een beetje mijn eigen zin mee. Helaas begon ik er zonder veel nadenken aan en is het resultaat er ook wel wat naar. Ik had beter haar tutorial even doorgelezen, dan had ik mijn beginnersfouten kunnen vermijden, maar ach, de totes zijn bruikbaar.

Ik wilde graag een tote maken met een referentie naar onze katten Jip en Hobbes. Ik haalde mijn inspiratie hier (maar vind hartjes zo cliché) en begon met de donkere ka(n)t. Die kant is best goed gelukt (al slaagde ik er toch in om met het strijken mijn strijkijzer wat te lang te laten staan), maar ik dacht niet echt na voor ik begon (en stak dus niets in de tas), waardoor ik de kant van Hobbes zwarte stipjes gaf. In de naïeve hoop dat ik door de andere kant echt te schilderen die stipjes zou kunnen wegwerken, kreeg de oranje kat een ander uitzicht. Het bleek echt naïef en dus verkies ik Jip zijn kant aan de buitenwereld te laten zien.

De andere tas, die ik hierop inspireerde, is ook niet helemaal gelukt, helaas. De verschillende cirkels zijn de bedoeling, maar bovenaan zie je dat het patroon niet perfect is. Ik probeerde daar te schilderen over mijn papieren onderleggertje, terwijl stempelen natuurlijk beter werkt.

Omdat ik vind dat niet alles online perfect moet zijn, deel ik ze hier toch. Ik gebruik ze ook en laat ze dus aan de wereld zien, dus kan ik dat hier ook evengoed doen. Maar volgende keer denk ik toch eerst wat beter na.

Hobbes

Nadat ik Jip hier voorstelde, is het natuurlijk ook de beurt aan onze jongste kater, Hobbes.

Het jaar dat ik afstudeerde, een jaar of zeven geleden al, verhuisden we van ons kot naar een appartement. Dat leek ons een goed moment om een tweede kater in huis te halen. Omdat Jip vooral mijn kat was (aanhankelijker bij mij, maar ook uiterlijk meer gelijkend op mij — ik heb heel donkerbruin haar), wilden we een kat voor mijn vriend zoeken, een rosse kater dus. We gingen op zoek, maar rosse katers blijken vrij populair. Uiteindelijk vonden we een ros geval in een kattenrescue in Schilde. De naam stond al even vast: Hobbes, een verwijzing naar Calvin and Hobbes (of Casper en Hobbes in het Nederlands) en meteen een mooie link met Jip zijn naam: getekende figuren.

Je ziet op de foto misschien dat er een vlekje in zijn linkeroog zit. Dat was ooit een wonde. Hobbes is namelijk gevonden in een glasbak, samen met zijn broertje. IN een glasbak, ja. Ze hadden ook allebei een wonde in hun oog (in hun oog, jawel), dus de kans is groot dat een gruwelijke mens ze eerst verwond heeft en ze nadien gedumpt in die glasbak. Dat zulke mensen bestaan, daar kan mijn verstand niet bij, maar helaas er gebeuren wel meer afschuwelijke dingen in deze wereld. Zijn broertje (die er erger aan toe was) was al geplaatst en Hobbes zijn oog was al ongeveer genezen toen wij hem kregen. Hij ziet minder goed door dat oog, uiteraard, maar hij heeft wel dieptezicht, dus echt last heeft hij er gelukkig niet van (alleen hangt er regelmatig prut in zijn ooghoeken).

Nadeel van een kat uit een asiel halen is wel dat de kans groter is dat ze een ziekte hebben en bij Hobbes hadden we helaas prijs: kattenziekte. De overlevingskans is vrij laag, (de dierenarts omschreef de ziekte als erger dan ebola) maar Hobbes is er gelukkig doorgekomen.

We denken dat hij ook goed beseft dat hij een goed leven heeft bij ons, omdat het er een pak slechter heeft uitgezien voor hem. Hij begint te spinnen zonder dat je hem hoeft aan te raken en ronkt ook lekker luid. Hij heeft een superzachte pels en helaas ook verschikkelijk veel haar en hij ruift dus constant. Hij heeft een benen- en voetenfetisj (vreemd, maar wel schattig) en heeft helaas de slechte gewoonte om de koelkast open te trekken (op zoek naar lekkerder eten). Die hangt bij ons dus vast met een stuk tape. De koelkast, he.

Helaas schieten onze twee katers niet goed op met elkaar. Jip is echt dominant en Hobbes is bang van hem, maar kan hem soms ook uitdagen. Wat ze zeggen is waar: een tweede kat neem je voor jezelf, niet voor de eerste kat. Als wij ooit opnieuw twee katten willen, dan gaan we voor broertjes, dan is de kans toch groter dat ze iets aan elkaar hebben. Al kunnen we gelukkig toch af en toe een leuke foto nemen van hen tezamen.

Voor Hobbes hebben we meer koosnamen dan voor Jip, waarschijnlijk omdat dat beter lukt met zijn naam: Hobbetje, Hobster, Hobbewobbe, schattebol (ook ja, net als Jip), glasbakpoes, prutpoes, ronkmachien, snurkiepoes en sletje. Niets daarvan is gelogen. 🙂

Plekjes zoeken

Nu we net verhuisd zijn, moeten we onze katten enkele weken binnen houden. Ze zijn natuurlijk het liefst bij ons in onze living/slaapkamer (we zijn aan het verbouwen en wonen nu dus eigenlijk in één ruimte), maar na een plasje op bed (!) laten we de poezen alleen in die kamer wanneer iemand van ons erbij is.

Toch vinden ze hun slaapplekjes wel precies:

Al zitten er soms ook vreemde plekjes bij: op de keukenkast in een omgekeerde lampenkap bijvoorbeeld.

 

Count your blessings #14

cat organizer * Bar Attak * weten wanneer we de sleutel voor onze nieuwe woning krijgen * leuke plannen maken * rabarberlimonade * cocktails drinken * op restaurant elke gang delen (en toch nog te veel gegeten hebben, oeps!) * schattige knuffelpoesjes * Boyhood gaan kijken * weten wanneer we het voorontwerp van onze architecte gaan zien * lekkere (en gezondere) taart bakken * flocken * kaarsen maken * (een laatste keer?) gaan eten/drinken in de Cargo * de regen per toeval vermijden * ontdekken dat de architecte een pinterestbord heeft aangemaakt voor onze verbouwingen * gezellige babybezoekjes/babyborrels * mensen blij maken met boeken (leve Freecycle Antwerp) en zo werken aan puntje 26 van mijn 30 voor 30-lijst * hulp van de mama en de papa om de tuin op orde te krijgen

Count your blessings #9

een pen volledig leeg schrijven * een gezellige avond met nieuwe vrienden * mijn was buiten kunnen laten drogen * zon, zon, ZON * de tijd nemen om een boek te lezen (Zomerhuis met zwembad van Herman Koch) * het boek uitlezen binnen de 24 uur (het is een aanrader, ja) * een gezellig dagje zoo * de eerste barbecue van het jaar * Wordfeud (veel te laat, ja) ontdekken (mensen die tegen een beginneling willen spelen: mijn gebruikersnaam is gerhildevo) * een knuffelpoes

* Count your blessings is een initiatief van Anki van Zilverblauw *

Vertrouwen in de mensheid

Ergens tussen Kerst en Nieuw vond Jip, onze oudste kater, het nodig om weg te lopen. Op zich is dat niet iets waar wij ons al te veel zorgen over maken. Bijna drie jaar geleden kochten wij namelijk een huis op nog geen kilometer (in vogelvlucht) afstand van het appartement waar wij toen woonden. Er zit wel een spoorlijn tussen, maar dat houdt een kat natuurlijk niet tegen … In het begin kwam hij zowat maandelijks een paar dagen niet naar huis. Gelukkig wisten we dan altijd waar hij zat en gingen we gewoon regelmatig naar onze vorige woonplaats. Wanneer hij dan in de buurt was, kwam hij altijd heel snel met ons mee, dus we maakten ons nooit echt zorgen over hem. Soms kwam hij na een paar dagen ook gewoon zelf terug. Hem langer binnenhouden hielp niet (het is ook een kat die het gewend is om buiten te zitten en nen echte zagevent), dus hielden we hem meestal gewoon een paar dagen binnen en lieten hem dan terug gaan en staan waar hij wilde. We hebben natuurlijk nog een andere kat, Hobbes (de rosse tijger), en als we Jip moeten binnenhouden, kan ook hij niet zomaar gaan en staan waar hij wil. Alleszins, Jip liep minder en minder vaak weg en als hij wegliep, hadden we hem snel terug.

Tussen Kerst en Nieuw liep hij weer weg en veel zorgen maakten we ons eerst niet. Toen hij met Oudjaar nog niet terug was, maakten we ons natuurlijk wel zorgen. Katten snappen het concept vuurwerk niet en kunnen dus heel bang worden. Toen we hem in de week na Nieuwjaar nog steeds niet gezien hadden (en we gingen natuurlijk minstens een keer per dag naar onze vorige woonplaats), begonnen we ons echt wel zorgen te maken. Dus maakte mijn vriend onderstaand briefje dat ik dan in elke brievenbus stopte in de straat van onze vorige woonplaats.

We wisten niet goed of we echt reactie moesten verwachten. Zouden mensen daar ook effectief op reageren? We konden maar beter proberen, want wij zagen hem niet en als we dan reactie kregen, wisten we tenminste of hij nog leefde of niet. Tijdens die week kreeg ik regelmatig telefoon. Sommige mensen hielden zelfs het briefje bij zich om een kat die ze in de straat zagen, te kunnen vergelijken met de foto’s op het briefje. Eén iemand zette haar kattenmandje in de voortuin, in de hoop dat Jip erin zou gaan zitten/liggen (iets dat hij effectief gemakkelijk doet, thuis toch) en iemand anders maakte zelfs een bord:

Intussen hebben we Jip ook effectief terug (na twee weken), dankzij een lieve buurtbewoonster die mij belde op een moment dat ik vrij snel naar daar kon. En jawel, van zodra Jip mij zag, kwam hij zagend naar mij toegelopen en sindsdien overstelpt hij mij met knuffeltjes!

Dank lieve buurtbewoners voor alle hulp!

Camouflage kitten

(n.v.d.r. foto’s nemen is niet mijn grootste talent, zoals de getalenteerden onder jullie waarschijnlijk al gemerkt hebben. Gelukkig kan mijn vriend dat wel en neemt hij af en toe foto’s voor mij.)