Nee, dank u. Dat is zo ongeveer mijn standaardantwoord. Aangezien ik al sinds mijn zeventien samen ben met mijn vriend, krijgen wij sowieso af en toe eens de vraag wanneer wij aan kinderen gaan beginnen.
Als tiener wilde ik graag kinderen, drie als het even kon. Nadien werden het er twee. Toen geen of twee en nu zijn we zeker: geen. Veel mensen (ouders) begrijpen dat niet. Er zijn veel redenen, maar de belangrijkste is denk ik toch dat we er geen behoefte aan hebben.
Een ex-collega noemde mij (een jaar of vijf/zes geleden) egoïstisch omdat ik geen kinderen wil. Ik begreep dat toen niet echt, want de overbevolking is onder andere ook een van de redenen waarom ik geen kinderen wil. Ik vond haar dus eigenlijk net egoïstisch. Later begreep ik wel dat ze vooral bedoelde dat voor iemand zorgen je minder egoïstisch maakt en daar heeft ze gelijk in. Maar wat mij betreft móét de keuze om al dan niet kinderen te nemen egoïstisch zijn. Je moet het vooral zelf willen en mijn vriend en ik willen het niet. Begrijp me niet verkeerd: ik wens iedereen die wel kinderen wil een vlotte conceptie, bevalling en opvoeding, maar wij passen er gewoon voor.
Veel moeders zeggen mij dat dat nog wel zal komen. Dat kan. Net zoals ik morgen overreden kan worden / de lotto kan winnen (mocht ik meespelen) / … Je begrijpt mijn punt wel. Ik heb de laatste jaren al verschillende baby’s in mijn armen gehad en ja, ik vind baby’s schattig, maar nog nooit heb ik gedacht: ‘Dat wil ik ook!’
Intussen zijn we allebei dertig en we zijn de laatste jaren dus alleen maar zekerder geworden van onze keuze. We zijn zeker geen kinderhaters. Onze ambitie is eerder om toffe tante en nonkel (of toffe meter en peter, al heb ik (nog) geen metekindje, kandidaten mogen zich altijd melden 😉 ) te worden. Kinderen zijn leuk, maar ze zijn nog leuker als je ze aan het einde van de dag terug kan geven. Ik hoef echt niet per se zelf een kind uit mij te persen.
We zijn zo zeker dat mijn vriend zich heeft laten steriliseren. We hadden het drie jaar geleden al beslist (op zijn aanvraag, ik had daar toen zelfs nog niet over nagedacht), maar het kwam er pas afgelopen december van. Vandaar dat ik intussen ook kon stoppen met de pil.
Ben ik dan niet bang dat ik later eenzaam ga zijn?
Nee. De kans bestaat, ja, maar kinderen hebben helpt niet per se om dat te vermijden. Dat zou ook een totaal verkeerde reden zijn om wel kinderen te nemen. Nee, wij zijn intussen al plannen aan het smeden om later, met andere kinderloze koppels, een of andere oude hoeve te kopen en een verpleegster en schoonmaakster in dienst te nemen, liefst in een warmer land. Zo kunnen wij gezellig genieten van onze oude dag en samen petanquen en hoeft niemand zich eenzaam te voelen. Mooi toekomstbeeld, toch? Kinderen passen daar dus duidelijk niet in.
Ik heb trouwens de indruk dat er meer en meer koppels beslissen om geen kinderen te nemen. Ofwel omringen wij ons gewoon goed, maar wij zijn echt niet de enigen die geen kinderen willen. Sommige koppels twijfelen nog, anderen zijn even zeker als wij (al ken ik er geen die, zonder kinderen, al voor sterilisatie zijn gegaan).
Ben je niet bang dat je er spijt van zal krijgen?
Eigenlijk niet, nee, ik ben net hoe langer hoe zekerder. Een sterilisatie beslis je ook niet tussen de soep en de patatten. Wij weten dat dat permanent is en zijn ook niet over een nacht ijs gegaan. Maar soms ben je gewoon zeker van je stuk en eerlijk: voorkomen is beter dan ‘genezen’, ik wil niet ooit moeten kiezen of ik een abortus wil.
Ken jij mensen die geen kinderen willen? Twijfel je zelf over kinderen krijgen?
gerhilde maakt 
Wow! Nog nooit iets als dit gelezen. Ik ken persoonlijk geen mensen die (bewust) kinderloos zijn. Ik vind dat zelf ook iets heel vreemd, ervoor kiezen om geen kindjes te krijgen. Maar ik heb altijd geweten dat ik er wou. Toen ik klein was en ze mij vroegen wat ik later worden wou, antwoordde ik naar ’t schijnt “moeke”. Ik werd vorig jaar, op mijn 23e, voor het eerst moeder en als het van mij had afgehangen was het nog een jaartje vroeger geweest.
Trouwens, hoe oud was je vriend dan toen hij zich liet steriliseren? Ik hoor altijd dat ze dat pakweg onder de 30-35 niet doen omdat je dan nog “te jong” bent, wat ik persoonlijk supererg vind, wat dat is toch je eigen keuze? Als wij klaar zijn met kindjes krijgen, wil ik hetzelfde voor mijn man, maar hij zal tegen dan misschien nog geen 30 zijn. Hier is het dus bang afwachten of hij gaat “mogen”.
LikeGeliked door 1 persoon
Mijn vriend was toen 29. Ze doen het dus wel, hoor. Wij hebben wel een papier moeten tekenen dat we weten wat de gevolgen zijn en dat we weten dat er andere anticonceptie bestaat. 🙂 Ook hebben ze het hem nog een paar keer gevraagd voor en tijdens (na een kant te behandelen) de operatie.
LikeGeliked door 2 people
Ik kende reeds enkele “bewust kinderloze” koppels in Belgie, maar daar was het eerder uit medische overweging (genetische ziektes die de kinderen ook zouden hebben). In Japan is het meer “gewoon” te kiezen tussen kinderen of een carriere (als koppel). Voor vrouwen daar is dat zowiezo bijna de dwingende keuze.
LikeLike
Dat wist ik niet. Het is niet dat wij nu per se voor ‘de grote carrière’ gaan, ik ben blij dat onze keuze minder dwingend is.
LikeLike
Dag Joyce, Persoonlijk vind ik het altijd vreemd als mensen wel aan kinderen beginnen. Al sik een zwangere vrouw zie voel ik soms medelijden, ik kan er niets aan doen. Nee ik kan me er echt niets bij voorstellen dat mensen dit willen eerlijk gezegd. Het kost zoveel tijd, energie en geld en je hebt zoveel zorgen en verder staat de wereld in brand. Je wilt een kind dit toch niet aandoen om in deze wereld op te groeien? Een wereld vol ellende en zonder kansen. Ik ben echt heel erg blij dat ik nooit een kinderwens heb gehad. Ik ben op mijn 27ste al gesteriliseerd en nu 47 en nog altijd dankbaar dat ik zo’n keuze kon maken want zwanger geraken leek en lijkt mij een horror situatie. ik ken ook echt heel veel mensen die ze niet willen, ook mensen die spijt hebben van hun kind en dan met name mannen. en ik ken ook nogal wat vrouwen die door hun man in de steek werden gelaten na de bevalling of tijdens de zwangerschap. Een kind heeft nogal impact op je privacy en je lichaam.
LikeLike
Ik zie net dat mijn reactie hierboven misschien negatief overkomt. Dat is niet zo bedoeld. Ik vind het gewoon straf om zo openlijk te lezen dat iemand geen kinderen wil. 🙂 Alle respect voor! Liever helemaal geen kindjes dan een kindje dat gemaakt wordt “omdat de maatschappij het verwacht”, met alle gevolgen van dien…
LikeGeliked door 1 persoon
Fijn dat je over dit onderwerp schrijft! In onze omgeving kiezen heel veel vrienden bewust om zonder kinderen door het leven te gaan en ik heb daar alle respect en begrip voor. Wij willen zelf wel graag kinderen, en dat is een gevoel dat steeds sterker wordt. Ieder zijn keuze! Hoewel het ook niet áltijd een keuze is, er zijn mensen met een kinderwens die geen kinderen kunnen krijgen…
LikeLike
Een vrouw bij me in de klas (volwassen onderwijs) vertelde dat zij en haar man die keuze ook hebben gemaakt. Er was hier en daar wat verbazing, maar zeker ook bewondering.
Je moet het maar durven om zo’n keuze te maken.
Er wordt altijd verwacht van koppels ‘huisje-boompje-hondje-kindje’
maar niet iedereen voelt zich goed bij dat standaard beeld.
Heel goed van je/jullie dat je met deze keuze naar buiten komt,
en er zo openlijk over praat.
(ik daarentegen kan niet wachten om een eigen kindje te kunnen vasthouden 😉
Grtjs
LikeLike
Ik zie in mijn vriendenkring ook veel koppels die er bewust voor kiezen om geen kinderen te nemen. Wij zijn eigenlijk één van de weinige koppels die op dit moment kinderen hebben. Zelf heb ik een tijd getwijfeld of ik kinderen wou omdat ik ook nooit echt dat ‘ik wil mama worden!’-gevoel had. IK dacht dat ik dat misschien wel wou maar wist het niet helemaal zeker. Manlief was zekerder en dus zijn we er toch voor gegaan en nu zou ik mij (gelukkig maar) geen leven zonder kinderen meer kunnen of willen voorstellen. Iedereen moet vooral doen waar hij zich goed bij voelt! 🙂
LikeLike
“Wacht maar tot uw klokske begint te tikken!”
LikeGeliked door 1 persoon
Sommigen hebben een digitale klok, die tikt niet hahaha. Maar serieus, niet iedereen wil kinderen hoor, ik ben er ook 1. En om even over die klok te beginnen, ik heb me laten steriliseren toen ik 28 was en ik ben nu 47, mijn klok is oorverdovend stil…tja niet iedereen heeft de wens om een kind te willen, ik vind het belachelijk om aan te nemen dat het wel zo is en mensen die zeggen; dat gevoel dat komt nog weg, die mensen hebben hun roeping gemist want die zouden echt waarzegger moeten worden, het is ook altijd zo bijzonder dat deze mensen anderen beter kennen dat dat ze zichzelf klaarblijkelijk kennen. Ik heb nog nooit zulke onzin gehoord. Als je rationeel nadenkt dan zou je ook helemaal geen kinderen willen, kijk om je heen, we stevelen af naar de 9 miljard mensen en dat lijkt mij nogal aan de forse kant. We kunnen nu de hele wereld al niet voeden, laat staan als er steeds meer bijkomen en de mensen steeds ouder worden. Neen, als je goed nadenkt begin je er niet aan, ik snap wel dat mensen een oergevoel hebben om er toch aan te beginnen, dat moeten ze vooral doen. Maar degenen die het niet willen, ook lekker hun ding laten doen…..of zoals gezegd, juist niet laten doen ;-).
LikeLike
Wij zijn momenteel bewust kinderloos omdat er zoveel aan de gang is in ons leven. Een kind erbij zou even niet lukken, denk ik. Ikzelf heb absoluut geen klok die aan het tikken is en vroeger wist ik ook nooit wat zeggen toen ze vroegen: “Hoeveel kinderen wil je later?”. Mama worden heeft nooit echt hoog op mijn prioriteitenlijst gestaan. Nog altijd niet echt. Maar Het Vriendje zou wel graag kindjes willen, dus zitten we in een “misschien ooit”-fase.
LikeLike
Wel, wij zijn ook een koppel die er voor gekozen heeft om geen kinderen te hebben. Ik herken dan ook heel veel van wat je hierboven schrijft! Het is voor ons een bewuste keuze om geen kinderen te hebben, net zoals het voor een ander koppel een bewuste keuze is om wel kinderen te hebben. Veel durf is daar niet bij hoor 😉
We hebben ook een aantal koppels in onze vriendenkring die geen kinderen hebben, ik heb het gevoel dat het gewoonweg meer en meer voorkomt, die bewuste keuze.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik weet het dus niet, ik kan me ook beide scenarios niet voorstellen. Beide keuzes zijn ook heftig en uiteindelijk niet terug te draaien (stop maar eens zo’n kind terug, joh! :p) Ik bewonder jullie keus dan ook echt enorm.
LikeLike
Ik zag mezelf nooit als mama vroeger, ik was zelfs verbouwereerd toen ik uit een psychologische test kwam als “ideale huismoeder”, om niet te zeggen dat ik raaaazeeeend was. Ik een huismoeder?! Maar kijk, 28 jaar oud, drie kinderen op de wereld gezet, huisje, hondje, kindjes dus 😀
Mijn man is wel zéér kindminded en speelt ook echt veel met hen enzo. En ik ben er simpelweg in gegroeid. Ik heb véél bewondering voor jullie, wij krijgen al veel opmerkingen over het feit dat we “zo jong drie kinderen hebben”, ik kan me voorstellen dat jullie ook veel opmerkingen krijgen over het feit dat jullie er geen wensen. Terwijl het alleen maar respect verdient dat jullie niet mee willen doen om mee te doen! Wij kennen zo ook enkele koppels die kindjes kregen omdat iedereen er had. Die worden dan te pas en ten onpas bij die en daar gezet… Dan liever geen pagadderkes op de wereld zetten 😉
En tussen haakjes, ik vind kinderen krijgen net wél egoïstisch. Wie zijn wij om te kiezen dat iemand moet op deze wereld komen die, geef nu toe, allesbehalve rozengeur en maneschijn is… We doen hen wat “aan”. Gelukkig is er nog steeds het geloof in een “betere wereld” 🙂
LikeLike
Ik heb een zoontje en wil er graag twee, maar heb lang getwijfeld omdat ik eveneens met die overbevolking in mijn maag zat 🙂
Ik heb vrienden die kinderen hebben en vrienden die er geen willen, voor mij allemaal oké!
Maar leuk dat je zo open over dit onderwerp schrijft!
LikeLike
sjiek dat je dit zo eerlijk durft te schrijven! Wij hebben ook vrienden die bewust geen kindjes krijgen en vrienden die (zoals wij) bewust wel kindjes krijgen. Zolang er bewust gekozen wordt, heb ik er bewondering voor. Ik kan allebei de kanten snappen, ook al heb ik geen moment gedacht dat ik zelf geen kindjes wil. Zoals hierboven in de commentaren al gezegd, ik vind ook eerder mensen als mijzelf egoïstisch, net omdat wij wél kindjes hebben. En jup, sterilisatie lijkt me veruit te prefereren boven een abortus of ongewenst kind! Dat leeftijd geen probleem vormt zal ik in gedachten houden…
Het moeilijkst lijkt me als ééntje wel heel graag kindjes wil en eentje helemaal niet. Daar zien we de ergste strubbelingen tussen, met een koppel dat uit elkaar ging als indirect gevolg en minstens drie ouders (mama’s én papa’s) die hunkeren naar een tweede kind dat er waarschijnlijk nooit zal komen.
LikeLike
Ik heb dat eigenlijk nooit raar gevonden dat jullie geen kinderen willen. Ik snap best dat je dat niet wil (en tegelijk ook niet omdat mijn eigen kinderwens zo sterk is en ik mama zijn ondertussen één van de leukste rollen vind die ik in mijn leven al heb vervuld). Maar ik heb zeker respect voor andere meningen! Ik vind het dan alleen maar geweldig dat jullie elkaar daar in gevonden hebben. Want als één van de twee wél kinderen wil en de ander niet, dan is dat verre van een ideale situatie. En eigenlijk is het ook fijn om vriendinnen te hebben die géén kinderen hebben, zodat je ook eens over andere dingen kan praten, want anders gaat het onvermijdelijk al snel over de kinderen. 😉 Ik vraag me wel af wie die ex-collega is… 😉
LikeLike
Inderdaad, ik ben ook blij dat wij er hetzelfde over denken, want het is een heel belangrijk onderwerp binnen een relatie. Het was trouwens Marissa, dus net voor jouw tijd. 🙂
LikeLike
Een heel andere keuze dan dat wij hebben gemaakt (al heeft onze oudste die eigenlijk genomen :-)) maar ik kan het me ook wel voorstellen… Fijn dat jullie zo op één lijn zitten hierover!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik begrijp niet waarom dit nog altijd zo’n taboe blijkt te zijn. Over een hond zeggen mensen ook: “Ik wil dat niet, dan moet ik daar altijd rekening mee houden, dat doet pipi en kaka en maakt lawaai”. En dan is dat voor iedereen oké. Maar over kinderen durven ze dat niet te zeggen (zonder kinderen met honden te vergelijken natuurlijk!!) :-)). Want als het niet in je leven past en je er geen “zin” in hebt moet je er gewoon niet aan beginnen. Ik vind dat heel simpel en absoluut niets om je voor te schamen of je voor te verantwoorden. Zelf heb ik twee kindjes, en net daarom begrijp ik heel goed dat mensen er bewust voor kiezen om niet aan kinderen te beginnen. Want hoewel ik ze doodgraag zie en het zo weer opnieuw zou doen, zetten ze je leven compleet op z’n kop. Dus als je er niet voor de volle 100% voor wil gaan, dan doe je het best gewoon niet.
LikeGeliked door 2 people
Ben ik helemaal mee eens.
LikeGeliked door 1 persoon
En dan nog iets: kinderen hebben mij zo verschrikkelijk kwetsbaar gemaakt. Ik ben heel bang voor de toekomst, en het idee dat er iets met mijn kinderen zou gebeuren maakt me soms bijna gek. Dus op dat vlak ben ik jaloers op kinderloze koppels, want die leven waarschijnlijk met veel minder angsten. En toch he … Het is soms allemaal zo dubbel 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi onderwerp! Ik vind het eigenlijk geen discussie over egoïsme, het is gewoon iets wat je zelf beslist en je wel of niet goed bij voelt. Natuurlijk is er overbevolking (niet in NL trouwens: er is vergrijzing + te weinig kinderen geboren en als er niet genoeg kinderen worden geboren is er over heel veel jaar niemand meer om voor de ouderen te zorgen) en ook vast nog meer overwegingen. Maar bovenal: een hele verantwoordelijkheid waar je zelf toch wel achter moet staan. Ikzelf heb trouwens ook nooit een kinderwens gehad. Nu ik ook 30 ben begint het nog steeds niet te kriebelen, maar ik denk ik wel meer positiever over na. Mijn vriend wil wel heel graag kinderen, dus we zullen zien hoe dit gaat lopen. Het zou kunnen dat ik over vijf jaar wel baby-kriebels krijg en opeens besef dat er niet veel tijd meer is. En misschien komt dat wel nooit. We zullen zien 🙂
LikeLike
Ik bekijk overbevolking eerder globaal en op ecologisch, niet op economisch vlak.
Afwachten dus in jullie geval. 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vind dat niet egoïstisch, maar een moedige keuze. Moedig omdat huisje, tuintje, kindje precies nog altijd de norm is.
Wat Dietemiet zegt daar kan ik me helemaal in vinden, kinderen maken je zo kwetsbaar dat je soms wou dat je er geen had 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Wauw, wat een goed geschreven stuk! Zelf ben ik net zwanger van mijn 1e, maar ik snap je heel goed! Ik heb ook nooit bewust gedacht: ik wil een kind. Maar ik voelde het eigenlijk altijd wel. Ik wist in ieder geval dat ik ze niet niet wilde. Ik vind het goed dat je er over schrijft, want het is toch een taboe terwijl dat echt volslagen onzin is! Of en wanneer je kinderen krijgt is een van de meest persoonlijke keuzes in een mensenleven. Ik vind het altijd heel interessant om te weten wat mensen beweegt. Het moet inderdaad maar gewoon bij je passen. Ik weet zeker dat jullie een fantastische tijd tegemoed gaan: reizen, veel tijd samen, carriere, zo maar op vakantie! Geniet ervan!
LikeLike
Wat erg dat die vrouw je egoïstisch noemde! Ieder zijn keuze, toch? Ik weet al jaaaaren (en ik ben nog maar begin 20) dat ik geboren ben om moeder te worden en dat mijn leven nooit compleet zal zijn zonder een kindje, maar ik heb veel respect voor mensen die bewust kinderloos zijn. Dat is moedig, want het kan niet makkelijk zijn om met al dat onbegrip om te gaan.
LikeLike
Ik herken me hier helemaal in!
Vroeger wou ik 2 of 3 kindjes en dan mijn eerste liefst rond mijn 26e.
Toen ik begon te werken op mijn 22e had ik zoiets van: misschien toch niet tegen mijn 26e.. En gaandeweg heb ik zoiets van: het hoeft helemaal niet voor mij en mijn vriend denkt hier momenteel ook zo over. Ik zit een hele dag tussen de kinderen en ben ’s avonds blij als ik de deur van de school kan dichttrekken en naar een kindvrije omgeving kan. Ik vind kinderen heel fijn en baby’s ongelooflijk schattig, maar ik heb nooit zoiets van “dat wil ik ook”. Ik zal ook eerder de toffe tante worden dan mama denk ik. En daar is volgens mij niets mis mee en niemand heeft zich daarmee te bemoeien. Als er geen kinderen komen is dat enkel en alleen de keuze van mij en mijn vriend.
LikeLike
’t is wat je zegt, ’t is ieder zijn keuze. Probleem is vaak dat mensen of koppels er zo lang niet bij stilstaan dat het daarna een probleem wordt (of ze nu kids willen of net niet)
Wij hebben er 3, jullie geen, de wereld in balans denk ik dan 🙂
LikeLike
Ik ken ook kinderloze koppels (zelfs heel dichtbij). Velen daarvan zijn het bewust, degenen van wie het niet bewust is kunnen dat niet begrijpen. Zelf vind ik dat eigenlijk niet raar dat je niet voor kinderen kiest. Net alsof je wel voor kinderen kiest. Wij hadden na ons eerste lang getwijfeld over een tweede. Ook dat brengt heel wat teweeg bij “de mensen”, want iedereen heeft zijn mening lekker klaarzitten en de “wacht maar!” is meer dan 100 keer over de tongen gegaan. Niks van aantrekken!
LikeLike
Je hebt groot gelijk… Als je er zo zeker van bent, zoals jullie zijn, heeft niemand het recht om daar over te oordelen en zeker niet om je een egoïst te noemen! Dat is jullie keuze! Je moet er gewoon zeker van zijn als je kiest voor kinderen. Ik heb zelf twee zonen en zou er zo opnieuw voor kiezen, zelfs na alles wat ik nu weet en heb ervaren. Ieder zijn eigen keuze!
LikeLike
Wat een mooi stuk! Ik ben het helemaal met je eens. Ik ben 27 en al sinds mijn 16e samen met dezelfde partner. Ook wij krijgen super vaak de vraag wanneer we kinderen krijgen. Het is bijna alsof het gewoon van je verwacht wordt ofzo en het is dan raar als je zegt dat je er niet aan moet denken. Wij staan er precies hetzelfde in als jullie. Kinderen zijn super leuk, van een ander. En oud worden we misschien, maar gelukkig zijn we al, een kind maakt daar geen verschil in!
LikeLike
Wauw, wat een mooi en eerlijk bericht, als eerste bericht dat ik op je blog lees!
En een super interessant onderwerp, want hoe ouder ik word, hoe vaker ik er ook over na denk. Ik ben bijna 24 en studeer nog, dus sowieso nu kinderen krijgen is geen optie. En toevallig ben ik ook samen vanaf mijn 17e met m’n vriend, alleen natuurlijk nog wel een kortere relatie dan jij met je vriend :). Maar toen wij korter samen waren (en ook voor we een relatie kregen) wilde ik dolgraag kinderen en was het eigenlijk niet de vraag of ik kinderen wilde – ja, tuurlijk wil ik kinderen! En ik wil er 3! En m’n vriend wilde er 4! Haha. En nu, sinds ongeveer anderhalf jaar, ben ik er anders over gaan nadenken. Vooral doordat ik met kinderen ging werken en het eigenlijk wel erg relaxt vond om die kinderen dan thuis niet om me heen te hebben. En omdat ik met oppaswerk ook merk hoe lastig het kan zijn om nog tijd te hebben voor jezelf of voor elkaar. En goed punt wat je maakt over de overbevolking, eigenlijk heb ik daar laatst ook over na zitten denken (door Inferno van Dan Brown haha, niet echt een lekker (en wellicht ook niet realistisch, dat weet ik niet) voorbeeld, maar het zette me wel aan het denken).
Helaas lijkt het niet willen van kinderen een taboe onderwerp ofzo en hebben mijn (schoon)ouders ook al super duidelijk gemaakt dat ze heeeel graag opa en oma willen worden 😉 en van alle broers en zussen zit het er dik in dat wij de eersten zouden zijn. Dat maakt het nog wel het lastigst denk ik nu.
Sorry, wat een ontzettend lange reactie, maar ik vind het best een boeiend onderwerp! En hoewel ik nog ga zien hoe ik er over 6 jaar bijvoorbeeld over nadenk, neig ik nu steeds meer naar het niet willen van kinderen.. En dat ermee werken misschien wel goed genoeg is!
Knap dat je dit zo op je blog hebt gezet, mooi bericht!
Liefs (en lief van je dat je me bent gaan volgen op IG en een berichtje hebt achtergelaten op m’n blog!)
LikeLike
Bizar hoeveel mensen het nog ‘moedig’ vinden om te zeggen dat je geen kinderen wilt, alsof het een schande is. Ik wil er op mijn 36ste ook nog altijd geen, dus de kans dat dat nog gaat veranderen is klein. Ik heb gewoon niks met kinderen, en dan begin ik er ook niet aan, punt. 🙂
LikeLike
Yup, hier ook bewust kinderloos, en van plan zo te blijven. Mijn vriend is ook dertig geworden dit jaar. We hebben allebei een petekindje, schatten van kinderen (zusjes van elkaar), maar we zijn ook altijd zo blij als mama en papa ze weer komen ophalen. Ik vind kindjes ook heel schattig, ben jarenlang leidster in de chiro geweest, maar gewoon geen behoefte aan zelf kinderen hebben.
LikeLike
Pingback: Dilemma: Kinderen of geen kinderen? | ammoliet
Goed dat je hier over schrijft, al is maar omdat het voor veel mensen blijkbaar nog altijd geen evidentie is.
Wij weten het nog niet of we kinderen willen. Momenteel eerder niet, inderdaad ook gewoon omdat we die behoefte niet hebben. Kan uiteraard nog veranderen en dan is dat maar zo, maar even goed blijft het gewoon zoals het is.
Gelukkig is onze familie- en vriendenkring daar heel gewoon in: als de vraag al gesteld wordt, hoort daar geen gezever bij à la “ja maar, kinderen dat hoort erbij” of “ja maar, ik wil wel (nog) een kleinkind”.
LikeLike
Ik ben opgelucht om te lezen dat ik niet alleen ben. Mijn man en ik vinden kinderen tof en lief en schattig, maar toch is die drang er niet om er zelf aan te beginnen. We sluiten het niet volledig uit (je weet nooit dat die biologische klok begint te tikken), maar voorlopig zien we het ons dus niet doen. We zijn de enige in onze vriendenkring die er zo over denken en dat heeft al wat commentaar opgeleverd… Ik ben dus blij om te lezen dat er nog mensen zijn voor wie het niet hoeft en die daar ook voor durven uitkomen.
LikeLike
Pingback: Kinderwens | PictureLife
Dank voor het schrijven en je mailtje naar mij. Ik twijfel namelijk zelf enorm. Van absoluut niet, naar misschien wel. Daar ben ik twee jaar geleden een blog Twijfelmoeder over gestart: met mijn verhaal, maar ook met nieuwtjes (ook over kinderen, omdat veel moeders ook meelezen). Ik nodig jullie allemaal van harte uit. En stuur ook vooral jullie verhalen in, zoals Gerhilde. Want die herkenning is zo fijn.
LikeLike
Ik heb zelf ook nooit een kinderwens gehad en mijn biologische klok ook niet horen tikken. Mijn echtgenoot heeft wel een zoon uit een vorige relatie, die de helft van de tijd hier woont. Iedereen moet zijn eigen keuzes maken en ik denk dat respect voor de keuze van iemand anders daarbij essentieel is. Ik hoor nog wel eens de opmerking dat ik ‘nog’ geen kinderen heb, alsof het evident is dat die er nog zullen komen, terwijl ik ondertussen 41 ben en wel zeker weet dat dat niet gaat gebeuren.
LikeLike
Mooi! Ik was altijd jaloers op mensen die zo zeker zijn. Zeker over kinderen willen of over het net niet willen. Ik heb altijd gedacht “ik wil er wel denk ik, ooit”, en mijn lief evolueerde tijdens onze pre-kind-relatie van “absoluut niet” over “eentje dan, misschien” tot “joepie, we gaan ervoor, liefst drie” (nu zitten we in “twee zal wel volstaan” 😉 ). Maar we wilden wel wachten tot die fameuze klok zou beginnen tikken bij mij, want daar was ik wel nieuwsgierig naar. Maar dat bleef uit. Rond mijn 32ste besloten we dat we waarschijnlijk nog lang zouden kunnen wachten op die ontembare drang. Die is er dus nooit geweest. We zijn blij met onze twee dochters. Maar ik denk dat we met een andere keuze ook blij zouden geweest zijn. Grappig eigenlijk dat er zo op gehamerd wordt dat een sterilisatie defenitief is. Er heeft nooit iemand tegen mij gezegd, toen ik aankondigde dat ik zwanger was: dat is wel voor altijd hè! Heb je daar wel goed over nagedacht?? Terwijl dat dat toch ook een behoorlijk ingrijpende beslissing is 🙂
LikeLike
Wow, ik denk niet dat ik mensen ken die bewust kinderloos zijn. Ik kan het niet begrijpen, want ik wilde mijn hele leven vooral kinderen. En ze lossen alle verwachtingen in. Maar iedereen moet de keuze hebben. Ik vind het een beetje raar ja (sorry daarvoor) en hoop dat je er nooit spijt van krijgt. Maar verder: sjiek joh! Ik ben voor openheid en mildheid op het internet :)!
LikeLike
Tja Sofinesse, je kunt beter spijt krijgen van het hebben van geen kinderen dan van het wel hebben want daar kun je noga wat ellende mee krijgen. Ik ken juist erg veel mensen die geen kinderen willen, je merkt alleen dat men er minder snel open over is vanwege de negatieve reacties van derden. Ik kan dus zelf niet begrijpen dat mensen wel kinderen willen, ik kan me hier echt niets bij voorstellen. Kinderen krijgen is de meest ondankbare taak die mensen op zich kunnen nemen, het vreet energie, tijd en heel veel geld om vervolgens met zo’n kind opgescheept te zitten waar je niet meer vanaf komt en die je in de pubertijd gaat verwensen. Nee, het lijkt mij verre van aantrekkelijk om ze te willen.Ik vind het echt raar dat mensen ze graag willen hebben eerlijk gezegd, komt ook dat ik mij er echt niets bij voor kan stellen dat je bewust kiest om je leven te wijden aan een kind en dat je al je vrijheid op gaat geven. Maar zo heeft iedereen zijn eigen beweegredenen om zijn of haar leven in te vullen.
LikeLike
Ikzelf ben 31 en heb ook nooit een kinderwens gehad. Wat mij vooral stoort is dat hierdoor vrienden wegvallen, of de band met hen verwatert toch serieus. Ze hebben minder vrije tijd (waar ik natuurlijk wel kan inkomen) en bij sommigen gaat hun leefwereld niet meer verder dan het gezin. De gesprekken gaan voor 80% over kinderen en ja, daar kan ik niet over meespreken. In plaats van ’s avonds samen gezellig op café te gaan, wordt er op zondag namiddag afgesproken voor een wandeling met de kids. We wonen in een klein dorp en het maandelijks gemeenteblaadje staat vol met activiteiten voor kinderen en senioren. Aan sociale activiteiten voor volwassenen wordt niet gedacht. Ik ben dan altijd blij dat ik bewust kinderloos ben en niet in de schoenen sta van ongewild kinderlozen, die hun leven moet echt een hel zijn. De maatschappij draait volledig om gezinnen met kindjes.
LikeLike