Voor alles is een eerste keer

Ik heb nogal een sterk gestel. Niet dat ik nooit ziek ben, want dat ben ik zeker af en toe, maar als ik ziek ben, dan is dat meestal keel- en snotgerelateerd, niet maag- en darmgerelateerd. Buikgriep staat niet in mijn woordenboek.

Ik was zes jaar toen ik voor de laatste keer heb overgegeven en ik wist toen echt niet wat mij overkwam, waardoor ook niets van mijn drie opeenvolgende overgeefbuien in de toiletpot terecht is gekomen (sorry ma en pa!).

Het strafste verhaal is waarschijnlijk toen we met een hoop oud-leiding naar de laatste shift van de restaurantdag van de Chiro gingen en zowel vriendin S. als ik vol-au-vent aten. Zij at amper iets, want ze vond dat het vreemd smaakte, ik had mijn bord al leeg toen ik dat doorhad. Zij is nadien drie dagen thuisgebleven met voedselvergiftiging, ik heb ’s avonds (na ongeveer twintig jaar) nog eens gemerkt wat misselijk zijn net is, maar er is niets uitgekomen en ’s morgens was alles in orde.

Voor de fans van How I met Your Mother: ik ben dus al vomit free since 91. 🙂

De eerlijkheid gebiedt mij wel te zeggen dat ik ook nog nooit echt dronken geweest ben. Ik drink wel en ben weleens in de wind, maar ik ben dus nog nooit ladderzat geweest. Ik zie er de charme niet van in en ik ken mijn grenzen.

Maar voor alles is een eerste keer natuurlijk. Sinds maandagavond voel ik mij slap en koortsig en heb ik geen eetlust. Dat laatste is ook ongeveer voor de eerste keer in mijn leven, vermoed ik. Dinsdag bleef ik dan maar thuis en ging ik in de namiddag naar de dokter. Vermoedelijk griep was zijn conclusie, ik moest rusten en zien hoe het zou evolueren. Dat werd de volgende dag heel duidelijk, helaas: buikgriep.

En dus deed ik navraag bij mijn vriend over wat het juiste medicijn zou zijn (nee, ik kende het verschil niet tussen Imodium en Motilium, ik wist alleen dat ik beide nog nooit nodig had gehad) en ging ik, eens ik wat in staat was, naar de apotheker. Voor de eerste keer in mijn leven slikte ik Imodium en wat ben ik blij dat het bestaat.

Gelukkig heb ik nog niet moeten overgeven en ben ik dus nog steeds vomit free since 91. En ik hoop dat ik dat nog lang mag blijven. Genoeg eerste keren op die paar dagen!