Ontbijt en ochtendroutine

Lilith trapte deze week de nieuwe editie van #boostyourpositivity af. Omdat ik zo graag heb meegedaan aan de vorige editie van de campagne, besloot ik al snel mij ook voor deze editie in te schrijven. Al vrees ik alleen dat ik deze keer niet over alle thema’s ga kunnen schrijven. Ik zag toevallig dat het laatste thema ‘kids’ is en laat ik dat nu net niet hebben. Ach, we zien wel, het eerste thema is alleszins ontbijt en ochtendroutine. Op Instagram toonde ik al mijn #mybedhead, maar een foto van mijn ontbijt nemen is nog niet gelukt.

Mijn ochtenroutine stelt niet veel voor. Wij hebben geen kinderen en mijn vriend is zo zelfstandig om zelf voor zijn ontbijt en lunch te zorgen. Ik hoef dus enkel aan mezelf (en aan de katten, maar zoveel tijd nemen zij niet in beslag) te denken. Mijn vriend kan ik trouwens best met rust laten ’s morgens, dus dat doe ik braafjes.

Ik moet wel toegeven dat ik een beetje met mijn ochtendroutine in de knoei zit. Ik wil vrij veel doen ’s morgens, maar lig te graag in bed om vroeger op te staan. Mijn vriend en ik zijn notoire snoozers, dus ja …

Afgelopen twee weken had mijn collega en fietsmaatje vakantie en was het dus iets minder belangrijk om op exact het juiste ogenblik aan het kruispunt (ons gezamenlijk vertrekpunt) te staan. Ik kwam zelf uit vakantie en was mijn routine dus ook wat kwijt. Bijgevolg was ik een paar keer vroeger dan ik ooit was aan het kruispunt en ook een paar keer later dan ik er ooit was. Volgende week ga ik toch opnieuw wat beter moeten opletten en inplannen … Ik kijk ’s morgens graag mijn mails en wat blogs (en de weersvoorspelling) na, maar dat ga ik toch laten vallen, denk ik. Ik ga mij beperken tot Instagram tijdens het eten van mijn ontbijt, vermoed ik. Dan valt alles iets beter te timen.

Mijn ontbijt gaat meestal in fases. Ik heb een havermoutperiode gehad, maar ook een cornflakes- en een granolaperiode. De laatste maanden ontbijt ik ook al eens met pancakes of poffertjes, maar dat is eerder uitzondering dan regel natuurlijk. Momenteel probeer ik te ontbijten met simpelweg een banaan. Zo heb ik voor die dag al zeker een stuk fruit gegeten, heb ik geen werk aan mijn ontbijt (en is het snel binnen) en heb ik ook voldoende energie om naar mijn werk te fietsen (een uur, elektrisch welteverstaan).  Op het werk eet ik dan in de loop van de voormiddag nog een stuk fruit of wat noten.

In het weekend is het vaak helemaal anders. Als we geen afspraken hebben, zetten we liever geen wekker. Bijgevolg valt het ontbijt dan vaak eerder tegen de middag, maar ook dat zal de komende weken weer veranderen, want nu ons dak vernieuwd is, kunnen we de ruimte boven beginnen afwerken en dat liefst zo snel mogelijk, zodat we onze leefruimte naar daar kunnen verhuizen. Die weekendwekker zullen we dus opnieuw moeten introduceren.

Zit er meer structuur in jouw ochtendroutine? Ben jij ook een notoire snoozer?

#30dagen30details: afgelopen

Jawel, de #30dagen30details-challenge van Madame Stof zit erop. Blij dat ik heb meegedaan, al moet ik toegeven dat ik niet enkel details op de foto heb gezet. Maar kom, dat is een detail, toch? 😉

Hier mijn laatste mozaïekje met foto’s, in willekeurige volgorde.

Three Things Tag

Meisje van Nummer44 wierp mij een stokje toe dat ik met veel plezier gevangen heb: de Three Things Tag. Hierbij mijn overzichtje met mijn drieledige antwoorden.

Drie dingen in mijn handtas
Mijn portemonnee, mijn sleutels en mijn agenda.

Drie dingen op mijn bureau
Momenteel heb ik thuis geen bureau (verbouwingen en wonen op een kleine oppervlakte), maar op het werk: mijn computer, een doos tissues en een pennendoos.

Drie favoriete meubels thuis
Onze nieuwe oude zetel, ons bed (dat ik momenteel ook vaak als zetel gebruik, kleine oppervlakte, jawel) en onze barkrukken aan de hoge tafel in de keuken.

Drie favoriete fruitsoorten
Aardbeien, bosvruchten en nectarines. Al eet ik meestal appelen. 🙂

Drie blogs die ik dagelijks bezoek
A Beautiful Mess, Team Confetti en de groene meisjes, want zij bloggen (ongeveer) dagelijks.

Drie liedjes die ik niet uit mijn hoofd krijg
Om niemand te pesten met oorwurmen, ga ik hiervoor passen.

Drie dingen waar ik op dit moment aan denk
Dat ik hoop dat mijn laptop nog even wil blijven werken (tot na de ergste verbouwingen liefst, maar hij sputtert wat tegen de laatste tijd), dat Hobbes zo schattig tegen mijn been ligt te slapen en een antwoord dat ik op de vorige vraag probeer te verzinnen.

Drie bloggers met een leuke persoonlijkheid
Voor zover is dat online kan beoordelen: Kathleen van Verbeelding, Kelly van Ma vie en vert en Evi van Evi schrijft (haar kende ik al voor ik begon te bloggen).

Drie favoriete sporten
Fietsen, wandelen en step aerobics (gegeven door de juiste lesgeefster).

Drie dingen waar ik gelukkig van word
Mijn vriend, mijn katten, mijn vriend(inn)en, al zijn dat geen van alle dingen, strictly speaking.

Drie favoriete quotes
What doesn’t kill you, makes you stronger.
Carpe diem.
… (Check mijn Pinterestbord.)

Drie vakantiebestemmingen
Waar ik geweest ben: Kroatië, Italië en Frankrijk. Waar ik nog naartoe wil: de Scandinavische landen en Italië en Frankrijk – opnieuw, ja, altijd goed die landen en nog zo veel te zien daar.

Drie dingen die ik dit jaar nog wil doen
Nog veel fietsen, de vloer van de zolder opschuren, gaan brunchen.

Drie bloggers die het stokje toegeworpen krijgen
Renilde, Sabine en Sofie.

#30dagen30details: bijna halverwege

Ik schreef hier al dat ik meedoe met de Instagramchallenge van Madame Stof.

De challenge is nu twee weken bezig, dus het is tijd voor een overzichtje, in willekeurige volgorde.

Zie je de foto’s graag eerder? Volg mij dan op Instagram!

 

30 dagen, 30 details

De Meststoffencursus van Kathleen (die ik mocht testen!) zorgt ervoor dat ik alweer wat nieuwe blogs leerde kennen, vooral dankzij de Facebookgroep dan. En daar zag ik dinsdag dat Madame Stof een uitdaging begonnen was: 30 dagen, 30 details.

30 dagen een foto van een detail posten op Instagram, dat moet me wel lukken. Dus ik zette meteen een foto van mijn regenjas, die ik helaas net nodig had gehad, op Instagram. En af en toe zal hier een blogpost verschijnen met een mozaïekje van de foto’s.

Meedoen kan nog steeds!

Mijn eerste ballonvaart

Mijn dertigste verjaardag werd er een om nooit te vergeten. Mijn verjaardag zelf spendeerde ik in Disneyland (mijn eerste bezoek ooit) en van mijn vriend kreeg ik een ballonvaart cadeau.

We stegen op vanop de Grote Markt in Sint-Niklaas. Een leuke extra vond ik dat en zo heb je ook een extra referentiepunt. Je ziet hoe snel de luchtballon stijgt (zijn wij nu al boven het stadhuis?) en je ziet waar je vertrokken bent. Er was die dag vrij weinig wind, maar gelukkig regende het niet en zo kon onze ballonvaart meteen vanaf de eerste afspraak doorgaan. Joepie!

Doordat er niet heel veel wind was, kon de wind ons niet verderdrijven. Daardoor gingen we niet zo snel en was de tocht ook niet heel ver. Uiteindelijk landden we in een wei in Waasmunster. Doordat er zo weinig wind was, was de landing ook heel zacht, toch een pluspunt.

Enkele dingen maakten de ballonvaart extra speciaal.
* We zagen een ongeluk vanuit de lucht. Tijdens het stijgen nog, zagen we dat de moeder van mijn vriend aan het vertrekken was om ons te volgen. Ze bleef nogal rechtdoor rijden en plots stond ze tegen de auto voor haar (aan de overkant van de parking). Toen zagen we haar naar haar auto lopen. Ze was blijkbaar klaar om te vertrekken en dacht er plots aan dat ze toch iets moest vragen en stapte snel uit. De auto is dan gebold tot tegen een auto met trekhaak (gelukkig). Het was dus niet snel of erg, maar wel uniek.
* Tijdens onze ballonvaart zagen we twee sportvliegtuigjes die rond ons begonnen te cirkelen. Wel chique om die vliegtuigjes op gelijke hoogte te zien vliegen en volgens de piloot (die al meer dan 3100 vluchten heeft gedaan) waren vliegtuigjes nog nooit zo dichtbij komen vliegen.

Bovenstaande foto’s zijn van mijn vriend en dus voornamelijk van in de luchtballon. De crew die de ballonvaart verzorgde, nam ook foto’s. Van fotograaf Rudi Kockelbergh gebruikte ik de eerste foto van deze blogpost en onderstaande foto. Omdat ik van plan ben toch ooit mijn gezicht te laten zien op deze blog, hier al een preview van mij met champagne in mijn nek (na de ballonvaart word je gedoopt).

Dank voor het unieke verjaardagscadeau!

Poor Lonesome Cowboy

Soms wil ik dat ik een foto zou kunnen nemen met mijn ogen. Soms zie je iets in een glimp en voor je met je ogen kan knipperen, is het weg of is het beeld niet meer zo perfect.

Om van het werk naar huis te fietsen, ga ik een stukje langs een militair domein. Meestal fiets ik met een collega, maar vorige week was het heel druk en werkte ik langer. Ik fietste dus alleen naar huis en dan luister ik (zachtjes, want ik wil het verkeer nog horen) naar de radio. Ik fiets een stuk langs een militair domein, met manèges in de omgeving (die vroeger de grondtroepen van paarden voorzagen). Dat stukje (na het militair domein, maar nog niet echt in de bewoonde wereld) ziet er ongeveer zo uit:

Een laan met bomen, met achter de bomen een smal paadje.

Op een gegeven moment keek ik links van mij en perfect tussen twee bomen zag ik een cowboy. Een oudere man, met grote snor, cowboyhoed, ontbloot bovenlijf, oude jeans en cowboyboots op een niet meer zo jong paard, rustig aan het stappen. Dat ene beeld, per toeval gezien, deed mij meteen denken aan de Poor Lonesome Cowboy en ik vond het zo jammer dat ik dat ene beeld niet echt op de foto kreeg. Ik maakte wel een mental picture en probeer de houdbaarheid ervan nu te verlengen door er hier over te schrijven.

Herkenbaar of raar?

Cadeau-ideetje voor een moeilijke inslaper

Ik ben nogal een gemakkelijke slaper. Ik val meestal binnen het kwartier in slaap en word niet meer wakker tot de zon schijnt. Een luxe die ik koester. Mijn vriend is ook een goeie slaper, maar inslaap vallen duurt bij hem toch wat langer. Voor wij samen waren, viel hij altijd met muziek in slaap. Onze muzieksmaak komt op dat vlak niet echt overeen en slapen met oortjes of een koptelefoon is niet handig, dus leerde hij zonder muziek in slaap te vallen. Af en toe kwam er toch wat protest van hem dat hij zijn muziek miste om in slaap te vallen en toen zag ik bij Nina een blogpost over Sleepphones. Dat leek me een goeie oplossing.

Het is een hoofdband met ingebouwde boxen, zo dun dat je er geen last van hebt. Ze noemen het zelf dan ook pajamas for your ears. Je kan kiezen voor een draad die achteraan loopt (in je nek dus, zodat die niet echt in de weg ligt) of voor wireless. Ik koos voor dat laatste omdat mijn vriend zich toch af en toe omdraait voor hij in slaap valt en me dat dus handiger leek. De standaardversie is in fleece, maar omdat dat nogal warm is in de zomer koos ik voor de breeze, die is in een dunner stofje.

Ik gaf het cadeau met zijn dertigste verjaardag en hij is er heel blij mee. Hij gebruikt het niet elke dag, maar toch regelmatig. Ik had gedacht dat hij regelmatig van muziek zou wisselen, maar hij kiest ervoor om standaard elke keer met volgende boeddhistische monniken in slaap te vallen.

Blij dat ik die niet hoor, want het zou mij vooral enerveren, denk ik. Hij vind het rustgevend. Geslaagd cadeautje dus!

Meststoffen voor jouw blog: getest en goedgekeurd

Ik vertelde hier al dat ik door Kathleen ben gekozen als tester voor haar cursus Meststoffen voor jouw blog: vier weken om jouw blog te laten groeien. De cursus is intussen afgelopen, dus hier volgt een review. Ah ja, dat had ik beloofd.

Ik was echt in de wolken toen ik het mailtje kreeg dat ik mocht testen! Of dat wil zeggen dat ik zo slecht bezig was, dat ze vond dat ik een cursus nodig had of dat ze net groeipotentieel zag in mijn blog, zal ik nooit weten, maar ik was alleszins heel blij. Wat een eer om samen met Kelly en Sheena te mogen testen.

Dat de cursus een mailcursus is, vond ik meteen interessant. Ik hoef er zelf niet aan te denken om eens een boek open te doen, nee, de stof wordt mij in hapklare brokken aangeboden. En als je even geen tijd hebt voor een bepaalde les, of het is nog niet aan de orde, dan kom je er gewoon later op terug. Dat is iets dat ik sowieso de komende weken/maanden/jaren ga doen: af en toe de cursus terug bovenhalen. Als ik iets wil opfrissen of in een blogdip zit bijvoorbeeld.

Op mijn blog is dan misschien nog niet zo veel verandering te zien, ik ben toch al wel degelijk met de cursus aan de slag gegaan, vooral achter de schermen. Ik droom al langer van een eigen domein en nu ga ik er toch echt eens werk van maken, zodat ik echt mijn eigen plekje op het wereldwijde web heb. Mijn domeinnaam is al moeilijk genoeg om te onthouden (tja, ik heb nu eenmaal niet de meest courante voornaam), die wordpress hoeft er niet per se nog in verwerkt te zitten. Verwacht niet dat ik hier morgen een nieuwe blog kan aankondigen, he, daarvoor heb ik nog te veel werk voor de boeg. Misschien kan ik die andere cursus van Kathleen, Photoshop voor bloggers, ook eens volgen.

Is mijn blog dan al zo gegroeid? Nee, wel een beetje, maar nog niet spectaculair, nee. De cursus voorziet je dan ook met meststoffen, de bouwstenen waar je mee aan de slag kan. Groeien heeft tijd nodig, sowieso, maar de zaadjes zijn geplant en de meststoffen aangebracht. Nu moet ik mijn blog de aandacht blijven geven die hij verdient en zo kan alles hier rustig groeien. Ik geloof wel dat de cursus werkt, ja.

Was alle info nieuw voor mij? Nee, bepaalde dingen wist ik al. Van andere dingen had ik al wel gehoord, maar had ik het nog niet uitgezocht. Nog een voordeel van de cursus: iemand anders heeft het opzoekwerk al gedaan, jij kan zelf filteren wat je interessant vindt en wat niet. En er stonden een hoop nieuwe dingen in ook.

Soms zijn het zelfs simpele tips die een grote impact kunnen hebben. Eén supersimpele tip gaf mij een kleine aha-erlebnis. Was ik zelf niet op die tip kunnen komen? Jawel hoor, en vroeger paste ik die zelfs ook toe. Maar de laatste maanden al niet meer en dankzij de cursus kon ik toch even afstand nemen van mijn blog en beseffen dat ik die tip maar beter opnieuw kon beginnen toepassen.

Jawel, ik ben dus fan van de cursus. Als je ook overtuigd bent of meer info wil: je kan alles hier vinden. De cursus kost normaal gezien 59 euro, maar snelle beslissers kunnen hem aankopen voor 49 euro. De cursus begint dan op 3 augustus. Latere instappers betalen de volle pot en beginnen dezelfde dag nog met de cursus. Allen daarheen zou ik zeggen!

Deze blogpost bevat affiliate links. Dat wil zeggen dat ik een percentje krijg als jij de cursus aankoopt via een link op mijn blog. Dat wil niet zeggen dat jij meer betaalt, enkel dat je mijn blogje sponsort.

30, auch #2

Hey meid/buurmeisje/vriendin S.

Vandaag op de Franse nationale feestdag mag jij dertig kaarsjes uitblazen. Je kiest ervoor om dat in het buitenland te doen en gelijk heb je, zo is je dertigste verjaardag echt uniek. Al zou ik persoonlijk eerder gekozen hebben voor Frankrijk, want dan kreeg je misschien nog vuurwerk op je verjaardag. 😉

Dat jij dertig wordt, wil zeggen dat ik over een kleine twee weken ook dertig word, want we zijn niet enkel naast elkaar opgegroeid, we zijn ook even oud.

We kennen elkaar al heel mijn leven (ah ja, want ik ben de jongste) en dat vind ik een geweldig geschenk. Jij bent erbij in bijna al mijn jeugdherinneringen, want ik vond als kind niets leukers dan bij jou gaan spelen. We spraken elkaar regelmatig aan de haag tussen onze huizen. Het gat is gevormd door de oudere broers en zussen, maar wij gebruikten het toch het intensiefst. Nu wij allebei al jaren niet meer thuis wonen, is er geen gat meer te zien, maar het blijft een plekje dat ik koester.

We hebben heel onze basisschoolperiode samen in de klas gezeten en samen in de Chiro. We waren altijd beste vriendinnen, maar toen ik in het vijfde leerjaar gedegradeerd werd tot tweede beste vriendin, brak je mijn hart. De wereld van een elfjarige is ook klein natuurlijk. Gelukkig heeft die degradatie niet te lang geduurd. Jij koos voor een andere middelbare school dan ik, maar na twee jaar ging ik ook naar de school waar jij al zat. Dat was niet per se om samen op school te zitten (Latijn was gewoon mijn ding niet), maar dat we elke dag samen konden fietsen, vond ik toch heerlijk. Dat we af en toe per ongeluk soortgelijke kleding droegen (zo bleek ’s morgens), vond ik vooral grappig.

Toen je een jaar lang niet naar de Chiro ging, vond ik dat jammer, maar we zagen elkaar gelukkig nog op school enzo. Dat jij al vroeg een vriendje had en ik nog niet, vond ik ook niet altijd gemakkelijk, maar dan vooral omdat ik zo’n hopeloos pubergeval was. Je herinnert je mijn gezaag ongetwijfeld nog. Je bent nog altijd samen met je jeugdvriendje, al vijftien jaar ondertussen, waarvan vijf jaar als man en vrouw. Prachtig is dat. Ik was wel heel blij toen je terug in de Chiro ging en vooral dat we ons eerste jaar leiding samen konden doen. Niet iedereen was akkoord, want twee eerstejaarsleiding die het zonder ervaren leiding moeten doen, is niet evident, maar wij zijn zo goed op elkaar afgestemd, dat we dat toch bijzonder goed hebben gedaan.

Toen je na dat jaar samen leiding geven uit de Chiro ging en we allebei gingen studeren, verloren we elkaar even uit het oog, maar echt lang heeft dat eigenlijk nooit geduurd. En het leuke is: ongeacht hoe lang het geleden is dat we elkaar gezien hebben, als we elkaar zien voelt het altijd weer als thuiskomen. Ik kan volledig mezelf zijn bij jou en voor we het goed en wel beseffen zijn we terug twee gibberende bakvissen. Heerlijk is dat, van tijd tot tijd (en als niemand het ziet). Ik ben er zeker van dat als ik jou niet gekend had, ik een moeilijkere puberteit had gehad en negatiever in het leven had gestaan. Jouw levenslang positivisme zorgt ervoor dat ik ook positiever in het leven sta. Je bent al jaren mijn rots in de branding en ik kan je er niet genoeg voor bedanken. Toch zot, he, dat je kan zeggen dat je al levenslang bevriend bent? Onze ouders hebben dat goed geregeld indertijd.

Meid, geniet van je reis en van je verjaardag en ik hoop dat we er nog dertig jaar bij kunnen doen als vriendinnen. Zullen we dat afspreken?