Die keer dat een radiopresentatrice mij consequent met een verkeerde naam aansprak

Ik heb een nogal unieke naam. Ik ben nog geen tweede Gerhilde tegengekomen alleszins. Wel weet ik dat er in Antwerpen een Gerhild is die (ook) juwelen maakt, maar waarbij dat bij mij nogal basic en vrijblijvend was, is het bij haar voor echt. Ze maakt mooie dingen, maar de prijskaartjes zijn natuurlijk in verhouding.

Gerhilde is van oorsprong een Germaanse naam en wil iets zeggen als ‘moedige speerwerpster’. De naam komt in België en Nederland amper voor; de naam Gerlinde iets vaker. Regelmatig krijg ik dan ook mailtjes waarin ik aangesproken word als Gerlinde, of andere varianten op mijn naam (Gerilde is ook een klassieker); de origineelste tot nu toe was Gerhinde, denk ik. Ik moet dan altijd de neiging onderdrukken om de naam van de afzender niet ook fout te schrijven (in mijn mailadres staat duidelijk Gerhilde), maar ik doe het maar niet, want de afzender zou zelf vermoedelijk niet beseffen dat er iets achter zit.

Afgelopen maandag werd ik gebeld door een radiozender waarvan de naam bestaat uit drie letters, omdat ze het ’s avonds wilden hebben over bewust kinderloos zijn (het onderwerp leeft, heb ik intussen gemerkt). De redacteur die mij belde, sprak mijn naam correct uit, dus dat zat wel snor, dacht ik. Tot de radiopresentatrice aankondigde wie ze aan de lijn had, jawel, Gerlinde! Ik corrigeerde haar niet (want naast de kwestie en dat komt niet zo vriendelijk over en ik wilde haar niet uit haar flow halen), maar ik mocht wel ondervinden dat ze haar gesprekspartners graag aanspreekt met hun (al dan niet foute) naam. Nadien kreeg ik uiteraard een berichtje van mijn vriend (die zo vriendelijk was om tijdens het gesprekje een wandeling te gaan maken en mij zo geen extra stress te bezorgen): ‘Goed gezegd, Gerlinde.’ Ik moet bekennen, ik heb hem een trut genoemd, al kan ik zijn alliteratie wel appreciëren.

Onlangs zag ik dat Renilde van Mooi ding een beker Chai latte kreeg met Runhilde op. Al wordt er gezegd dat baristas dat bewust doen. Ik bestel niet zo vaak iets om af te halen in een koffiezaak, maar als ze het juist spellen (en dat is al zo geweest) ben ik blij als een kind.

En toch ben ik tevreden met mijn naam, die maakt mij uniek en is nu ook weer niet té speciaal. Ik heb alleszins nooit met een naamgenoot in de klas gezeten ofzo. Al kan een Hilde in de buurt best verwarrend werken.

Schrijven ze jouw naam meestal juist? Heb jij een originele naam? Zou je je kind een originele naam geven?