Tot nu toe blogde ik hier vrij anoniem. Dat is relatief natuurlijk, want met mijn unieke voornaam is een foto van mij snel gevonden (ook omdat ik mijn achternaam niet geheim hou), maar ik vermoed dat de meesten die moeite niet doen. Hier kondigde ik al aan dat ik wilde stoppen met anoniem bloggen en liet ik mijn haar en nek al zien, maar verder vind je op deze blog eigenlijk geen foto’s van mij. Behalve die #toothbrushselfie die enkele weken geleden op Instagram (en dus in de rechterbalk van mijn homepage) verscheen natuurlijk.
De dag van niet meer anoniem bloggen is iets vroeger aangebroken dan verwacht. Mijn plan was om een fotoshoot te doen en die foto’s te gebruiken op de blog, maar toen vroeg Canvas mij om mee te werken aan een interactief verhaal.
Een korte schets van de voorgeschiedenis: mijn vriend en ik willen geen kinderen en hij liet zich steriliseren. Ik schreef er hier over, later verscheen die blogpost op Charlie. Bij Canvas waren ze bezig aan een reportage over wel of geen kinderen krijgen en dus contacteerden ze mij. Ik twijfelde even en zei toen ‘ja’, want ik vind het goed dat er aandacht besteed wordt aan het onderwerp.
De reportage kwam vrijdag online en kan je hier bekijken. Een kort stukje dat verscheen op Facebook en best vaak (een dikke 12 000 keer tot nu toe) bekeken is, is hier te vinden. Enkele andere mediakanalen schreven er ook over. Zo komt het dat plannen al eens veranderen en ik hier dus iets vroeger mijn gezicht laat zien.
Voor de duidelijkheid: ik ben de meest linkse persoon op de foto bovenaan. Die met het pinkje in de lucht en de Fairphone in haar handen, om deze foto te nemen.
Zie ik eruit zoals je verwacht had of had je je mij helemaal anders voorgesteld (zoals Kathleen blijkbaar)? Ben je pro anoniem bloggen of net niet? Geef ook gerust je mening over bewust kinderloos zijn, maar dat deed je misschien hier al.
gerhilde maakt 
Ik ben pro anoniem bloggen, maar dan vooral omdat ik werk en privé gescheiden wil houden. Googlen op mijn naam brengt je naar mijn (vroeger) werk en weinig anders, dat wil ik wel zo houden. Mijn werk en mijn blog vullen elkaar aan, maar er overlapt erg weinig… Voor mijn kindjes vind ik het ook belangrijk dat hun namen niet te linken zijn met mijn blog, wat ik bij veel andere bloggende mama’s ook merk.
Ik had me nog geen voorstelling van je gemaakt, dus zie je er helemaal uit zoals ik verwachtte 😉 En chapeau voor jou zeg, je blogpost heeft heel wat in gang gezet en dat is heel erg positief!
LikeGeliked door 1 persoon
Leuk je te zien! 😀 Je bent ook echt een succes! Anoniem of niet anoniem bloggen maakt me niet zoveel uit. Ik blog zelf niet anoniem maar om een blog te lezen maakt het me echt niet uit 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Het filmpje zag ik vrijdag al, en ik zou je niet herkend hebben denk ik, als ik niet wist dat jij het was. Ik denk dat ik je ook kleiner had voorgesteld misschien :-).
Leuk om nu een gezicht op de blogger te kunnen plakken! Bij mij stond er al vrij snel een foto van mezelf op m’n blog, maar mijn volledige naam staat nergens geschreven. Maar die kennen de meeste mensen toch wel denk ik 🙂
LikeLike
Al zie je in het filmpje niet echt dat ik een grote ben, he. 🙂
Je foto had ik inderdaad al gezien (in elke reactie ook) en toch herkende ik je toen niet op de babyborrel van Jana. Je gezicht kwam me ergens wel bekend voor, maar niet bekend genoeg om de link te kunnen leggen, blijkbaar. Nu zouden we elkaar misschien wel herkennen dan. 🙂
LikeLike
Op de een of andere manier zie je er toch groot uit, maar dat kan ook zijn omdat ik hier al vaak gelezen heb dat je groot bent en dat in mijn hoofd zit opgeslagen :-). Ik herken mensen ook niet zo snel op basis van een foto…
Als Jana een broertje of zusje krijgt en er opnieuw een babyborrel is zullen we elkaar wel herkennen dan!
LikeGeliked door 1 persoon
Fijn je te zien. Het enige dat ik anoniem hou zijn de namen van mijn kinderen. Al kennen de meeste collegabloggers die ondertussen wel. Ik wil gewoon niet dat mensen later verhalen en foto’s over hen vinden die ik over hen geschreven heb, wanneer ze hun naam intypen.
LikeLike
‘k ben nu al meer dan 10 jaar Goofball online. Dat was een bewuste keuze omdat ik niet wou dat (toekomstige) werkgevers collega’s of vage kennissen me konden googlen en dan alle details van wat ik gedaan heb in ’t weekend en de voorbije 10 jaar konden meelezen. ‘k wou net een soort dagboek van mijn leven bijhouden om te delen met buitenlandse vrienden (ipv hen altijd updates via mail te sturen). Foto’s van mijzelf toon ik dus wel gemakkelijk maar ‘k verborg gewoon mijn naam. Mijn exact adres probeer ik ook niet te verraden. ‘k wou liever mijn identiteit verbergen dan te moeten filteren wat ik blog over mijn leven.
Omdat ik ook e-mail enz gelinkt aan blog omgezet heb, ben ik wel moeilijk contacteerbaar. soms als ik lees over allerlei blogmeets en leuke activiteiten waar enkele blogsters samen aan deelnemen, vraag ik me soms met steekje jaloezie af of ik me niet te goed afgeschermd heb. (wellicht is mijn Engels met fouten en het nooit meedoen met hypes maar gewoon het dagboek bijhouden wel een grotere reden die andere lezers afschrikt en niet interesseert).
Maar ‘k ben nu al 10 jaar Goofball en dat zou ik nu ook niet echt meer willen wijzigen. Toen ik ons eerste kindje kreeg heb ik dan ook bewust naar een pseudoniem gezocht met mijn man ( mijn man die ik overigens stomweg van in het begin wel bij naam genoemd heb zonder daar bij stil te staan). Ik merkte immers dat er enkele bevriende blogsters gestopt zijn met hun blog toen hun kinderen opgroeiden net omdat ze niet meer comfortabel voelden om het leven van hun kinderen zo openlijk te bloggen. Een pseudoniem dus voor ons zoontje en ook nooit detail potjestraining verhalen of zo. En binnenkort mag ik dus niet alleen zoeken naar naam 2e kindje maar er nog eens een pseudoniem er bovenop.
LikeLike
Je kan misschien voor Kabouter 1 en Kabouter 2 gaan? Proficiat trouwens!
Voor mij is mijn foto eigenlijk een grotere stap dan mijn naam (ik pak niet goed op papier, vind ik zelf), maar ik begrijp de zoekmachinereflex wel.
LikeLike
tja, hangt ook beetje af wat je uitgangspunt was om blog te starten. Ik wou dus echt buitenlandse vrienden op de hoogte houden wat er gebeurde in mijn leven (en stuurde hen URL van blog). Dat ik foto’s van mezelf erop zette leek dus nogal logisch.
Kabouter 1 en 2…is een mogelijkheid; Eerst eens de echte naam proberen vinden en dan komt die blogidentiteit wel :p
LikeLike
Zelf ben ik ooit begonnen met anoniem bloggen en soms twijfel ik wel eens om dat te veranderen. Ik heb zo mijn echte voornaam al gebruikt en 1x heeft een kennis die toevallig op mijn blog gekomen was herkent dat ik het was. Vond ik wel heel raar. Dus misschien verander ik het nog maar nu vind ik het wel leuk.
Wij willen ook geen kinderen maar ik ben voor een koperspiraal gegaan. Wel aan de huisdokter gevraagd naar sterilisatie maar ze zei dat het niet gedaan wordt als je te jong bent (wij zijn in de 30). Uiteindelijk vind ik voorlopig een spiraal ook nog beter. Hebben we nog een paar jaar voor we een definitieve keuze moeten maken.
LikeLike
Ik vind het ook al eens vreemd als mensen verwijzen naar iets dat ze op mijn blog gezien hebben, maar dan vooral omdat ik niet wist dat ze me volgden.
Mijn vriend was 29 toen hij zich liet steriliseren, maar het zal van de dokter afhangen waarschijnlijk. Wij hebben wel een blad moeten tekenen dat we weten dat er andere anticonceptiemiddelen bestaan en ze hebben hem (ook tijdens de operatie nog) verschillende keren gevraagd of hij echt zeker was. Goed dat jullie er hetzelfde over denken, dat is vooral belangrijk, denk ik.
LikeLike
Dapper dat je je liet filmen én dat je nu niet meer anoniem gaat bloggen!
Nu weet ik wie de persoon is die mijn blogposts ‘liket’ 😉 Bedankt voor je steun.
Groetjes
Lynn
LikeGeliked door 1 persoon
‘k had overigens geen echt beeld van jou, maar ‘k vind dat het wel past bij jou. Je gezicht nu te zien bij je blog, “vloekt” niet.
LikeGeliked door 1 persoon
ik blog min of meer anoniem maar ben ervan overtuigd dat je vrij gemakkelijk kan achterhalen wie ik ben. Ik had om de een of andere reden wel verwacht dat je een bril zou dragen maar had ik je moeten uitkiezen uit het rijtje hierboven had ik wellicht de blonde gekozen (maar vraag me niet waarom). Ik volg je nog niet zo lang, ligt misschien daaraan? 😉
LikeGeliked door 1 persoon
ik blog niet anoniem, in facebooktijden kon en mocht iedereen meelezen. Uiteraard ga ik niet beginnen met mijn diepste frustraties op het net te gooien of mijn onzekerheden over bepaalde zaken. Ik hou een bepaalde barrière qua diepgang. Ik denk altijd:”mag mijn chef dit lezen?”
LikeLike
Dat lijkt me een gezonde barrière. Toch iets waar ik ook al eens over twijfel, zeker nu ik van ongeveer anoniem naar niet meer anoniem ga. 🙂
LikeLike
Nice meeting.. Anoniem bloggen lukt mij hier niet. Maar ik probeer me wel professioneel afwezig te houden op blog/FB/..
LikeGeliked door 1 persoon
Dat zijn stuk voor stuk moedige keuzes. Dapper van je.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik begon ooit anoniem, maar vrienden en familie kennen m’n blog wel en komen soms ook meelezen. Dus toch ook niet echt anoniem. Ik denk dat je dat sowieso moeilijk kan volhouden.
Soms wou ik dat ik wel anoniem gebleven was, dan kan je toch nog een stapje verder gaan …
LikeLike
Aangezien ik jou ontmoette op de eerste blogameetup, wist ik al hoe je eruit zag 😉
Ik vind het wel chiq dat je zo zeker durft uitkomen voor je overtuiging geen kinderen te willen. Bij mij was de wens zo groot dat ik dat misschien minder snap, maar ik snap wel dat je, eenmaal de beslissing gemaakt, er ook echt gehoor aan wil geven. De wereld heeft zeker ook nood aan toffe tantes en coole meters in plaats van leuke moeders! 😉
En leuk dat je uit de anonimiteit treedt!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik loop serieus achter, maar desondanks proficiat voor je bijdrage aan de reportage! Goed dat ook de bewust kinderloze stem zo wat meer gehoord wordt!
En leuk om daardoor ook een gezicht op deze blog te kunnen plakken. Ik had niet echt een vast beeld van hoe je er uit zag eigenlijk en de paar dingen die hier al te zien waren (o.a. het donkere haar, de bril) maakten dat je er de laatste al wel vagelijk uitzag zoals je er echt uitziet 🙂
Zoals je weet blog ik zelf niet anoniem en dat is vooral een gevolg van het feit dat ik ben beginnen bloggen om familie en vrienden op de hoogte te houden van onze “avonturen” in Zwitserland (wat zonder herkenbare foto’s minder leuk zou zijn). Maar ook nu onbekenden meelezen heb ik er geen spijt van: ik denk dat ik het te vermoeiend zou vinden om continu mijzelf “onherkenbaar” te houden 🙂 Al neemt dat niet weg dat ik het ook wel kan begrijpen, omdat je dan op andere gebieden wel veel vrijer kan schrijven.
LikeLike